Futbol hariç her şey var

Bu yazının menüsünde çok şey var ama tek şey eksik, o da futbol; onun güzelliğini, keyfini, maalesef geçtiğimiz yaşayamadık. Futbol olmasa da, Türk futbol tarihinin en stresli ve gergin dönemlerinden birini geride bıraktık diye umduğumuz bir haftasonu oldu. Bana göre spor tarihimizin en büyük hayal kırıklıklarından biri olan Ali Koç, sonunda başkanlık koltuğunu yeni bir isme, Saadettin Saran’a bıraktı. Önce şampiyonluk gelmemesi sebepli düpedüz saçmalık olan 5 yıldız hadisesi, sonra şampiyonluk daha da gelmeyince herkese savaş açması ve her fırsatta fiziken ve yazı dilinde tüm kamuoyunu geren tavrı maalesef tüm kamuoyunu bu noktaya getirdi. Fenerbahçe Başkanı olarak Ali Koç’tan ve onun zihniyetinin tezahürü yönetiminden tüm kamuoyu  kurtuldu. Ben Türkiye ekonomisinin %10’una tekabül eden Koç Holding’in iştiraklerinin ve kendisinin başında veya civarında olan iş adamı Ali Koç’u özledim, umarım bir an önce o kimliğine bürünür, orada durum Fenerbahçe’den çok daha vahim ve en iyi bildiği alanlar. Bu dönem de böyle tarihe yazıldı, geçti…

Gelelim Frankfurt – Galatasaray maçına…Çok ama çok üzücü, kalp kırıcı bir mağlubiyet. Neresinden tutarsak elimizde kalan, ayakta kalan hiçbir oyuncunun olmadığı, teknik ekibin baştan sona sınıfta kaldığı bir maç. İlk yarı için idare eder ve şanssızlık desek de, ikinci yarı olanlar korkunçtu. Okan Hoca kusura bakmasın ama kimse dersine çalışmamış. O gün gayet mağlup olacak bir Frankfurt vardı. Büyük fırsat kaçtı. Şimdi her şey çok daha zor, 30 Eylül’de olası bir Liverpool hezimeti üzerine Beşiktaş derbisi…Buradan kim nasıl çıkacak göreceğiz çünkü Galatasaray taraftarı şu mesajı artık net bir şekilde verdi. Bu camia, bu taraftar Avrupa’da başarı istiyor. Öyle ya da böyle. Konyaspor maçında fark 6’ya çıktı, ben 2010-2011 sezonundaki bir maçtayız sandım. Ruhsuz ve küskün tribünler (çok haklılar), neşesi kaçmış bir takım, bunlar çok tehlikeli emareler. Lafı uzatmaya gerek yok, Galatasaray ilk 24’e kalamazsa başarısızlıktır, lig tabi ki önemlidir ama Avrupa’da en azından mücadele edilebilmelidir. Takımın ve Okan Buruk’un önünde çok önemli bir fırsat var; Liverpool maçında çok iyi bir oyun veya mücadele, şans da yanındaysa 1 puan neden olmasın. Yoksa camia da, takım da, teknik ekip de türbülansa girer.

Hakemler, Hakemlerimiz, Hakemlerce…

Valle ne yazayım, ne çizeyim bilmiyorum. Herkesin ortak noktada buluştuğu, 3-5 sene yeni nesil yetişene kadar yabancı hakem meselesini yüksek sesle ve yüksek mertebeden konuşmak şart. Gerekirse devlet dahil olmalı, çünkü iş çok kötü bir yere gidiyor. Son 3-4 haftada olanlar, yenilir yuturlur şeyler değil. TFF Başkanı’nın geçtiğimiz haftalarda olanlara ses çıkarmayıp, tek kurumsal cevabı Fenerbahçe’nin tweetine verdikten sonra, bir TV kanalına faal bir hakemle ilgili konuşması da ayrıca durumun vehametini gösteriyor. O faal hakem de haliyle bu kadar hedef gösterildikten sonra çıkıp söz hakkını kullanıyor. Siz bir TV programda bir hakemi aleni bir şekilde hedef ve taraf gösterirseniz, o da çıkar konuşur. Kaldı ki az bile söylemiş. Hakemin yaptığını savunmuyorum ama artık tüm kamuoyu ve paydaşlar bu yönetimsizlikten ve liyakatsizlikten bunalmış durumda. Gerçi yine boşuna serzeniş yapıyoruz. İstese Süper Lig takımları çok rahat bir değişikliğe gidebilir. Durumdan ve yönetimden memnunlar ki aksiyon almıyorlar. Gerçi belli de olmaz, TFF istifa diyemeden, TFF’yi göstermelik eleştirenler Pazar günü gitti…

Gidişat hayra alamet değil…