Fatih Terim'in isyanı!

Yeni bir futbol sezonuna daha coşkuyla başlamayı umut ederken, ülkenin dört bir yanında patlak veren terör saldırıları nedeniyle bir kez daha allak bullak olduk. Galatasaray-Kasımpaşa maçının oynandığı saatlerde Gaziantep'te meydana gelen alçakça saldırı hepimizi derinden sarstı. Futbol mutbol ya da o anda ilgilendiğimiz her neyse, bir anda anlamını yitirdi. Çocukları da katleden bu canilik karşısında nutkumuz tutuldu. Öfkelendik, isyan ettik, terörü lanetledik. Fatih Terim de aynı hissiyatı paylaşanlar içindeydi. O da bu canavarlık karşısında öfkeden deliye dönmüştü. Kazandığı maçın sonunda isyanını haykırdı. Teröristlere lanet etti.

Yanlış anlaşılacağım ama...
Ve bu ortamda futbolu konuşamayacağını belirterek basın toplantısını terk etti. Tepkisinde yerden göğe kadar haklıydı. Lakin futbolu konuşmayarak hayata ara vermesi doğru muydu? Terörün amacı da zaten bu değil mi? Moral değerleri alt üst ederek, insanları hayattan koparmak... Teröre karşı dik durmanın yolu, onun yöntemlerine boyun eğmemekten geçer. Teröre yenilmediğinizin yegane göstergesi, hayata daha sıkı sarılmanız, işinizi daha da iyi yapmanızdır. Acınızı kalbinize gömerek vakur bir duruş sergilemenizdir. Terör ancak o zaman size diz çöktüremeyeceğinizi anlayacaktır. Bir kanaat önderi olan Fatih Terim de öyle yapmalıydı. İsyan etmeliydi, bağırmalıydı; ancak futbolu da konuşmaya devam etmeliydi. Çünkü o susarsa, terör kazanır!