Spartaküs!

Çocukluğumun masal kahramanını o vaziyette görmek beni derinden sarsmıştı. İçim sızlamıştı.

Kazandığı her şeyi inandığı değerler uğruna feda etmiş ve yoksul düşmüştü. Ama o buna aldırış etmiyordu. Halinden hiç bir şikayeti yoktu. Güçlüydü, gururluydu. Ve pes etmeye niyeti yoktu.

Sömürü düzenine karşı mücadele etmeye devam edecekti. Etti de... En büyük hayali olan Spor Emekçileri Sendikası’nı kurdu. Bıkıp usanmadan Türkiye’yi il il dolaşarak, buzdağının görünmez yüzünü oluşturan spor emekçilerini bilinçlendirmeye çalıştı. İşini yaparken çocuksu bir coşkusu ve heyecanı vardı.

Savaşsız ve sömürüsüz bir dünya kurulabileceğine sahiden inanıyordu. Amacı kölelikten efendiliğe geçmek değildi. Efendi-köle düzenini ortadan kaldırmak istiyordu sadece.

Muktedirlerle hiç durmaksızın çarpıştı; yel değirmenlerine karşı savaşan bir ‘Don Kişot’ olduğunu bilmeden... Kazanamadı ama kaybetmedi de... Çünkü, büyük usta Nazım Hikmet’in de dediği gibi, “Esir düşmekte değil, teslim olmamaktadır bütün mesele!” Nur içinde yat Metin Ağabey...