Kaptan...

Otobüs, gemi ve uçak kaptanı kadar önemlidir bence takım kaptanlığı...
Gözünün içine bakar çünkü ilk üçünde yolcular, diğerinde arkadaşlar, taraftarlar. Başkaları söylediğinde sıradanlaşanlar, ‘kaptanınız konuşuyorsa’ daha candan dinlenir, ilgilenilir.
Sadece sahada değildir pazu bandı bence, dışarıda da çok önemli bir kimliktir.
Trabzonspor bu kimliğini yine Yattara’ya teslim etti, saygılar...
Yazınca değişmeyecektir ama susmaya da gönül razı değil hani. İnsanın aklına geliyor yaptıkları-yapmadıkları! Girmeyeceğim hiç daha önceki verilere, kaç dakika oynamış, ne getirmiş, ne götürmüş, kaç maçta atılmış, o maçlarda neler kaçmış, saha dışındaki geyiklere.
Daha yüksek verim almaksa, kaptanlıkla ‘gazlamaksa’ amaç illa var mı buna ihtiyaç?
Acaba kendisi daha ne kadar el-bebek gül bebek olacak?
Kendi çocuğuna sırt çeviren, pasını-şutunu ‘yuhla’ ödüllendiren taraftar ne zaman ayılacak, kısa şovlara kanmayacak?
Trabzon mu Yattara’ya, Yattara mı Trabzon’a borç ödemeli?
Nedir artık kaptanlık kriterleri acaba?
Mesela kim verir ona bu yaşta, bu formsuzlukta yılda
3.5 milyon liradan fazla?
Zaten vereceğini anladığında ilk o değil miydi gitmek isteyen Araplar’a... Hani o ağlamaklı tavırla ‘Çok insana bakıyorum, sorumluluklarım var’ naralarıyla.
Hayırlı olsun, Yattara’yı kaptanı olarak içine sindirebilenlere.