Bazı istatistiki değerleri terse yatırmasına rağmen gol bulan, kazanmasına rağmen oyunu eleştiri alan Trabzonspor bu maç trafiğinde iyi iş çıkarmaya devam ediyor. Sonuç odaklı gidiyor. Lig sıralamasında mevcut yerini sağlamda tutuyor ve en yakın takipçisini kendisine yaklaştırmıyor. İnceden inceye de yukarıdaki gelişmeleri takip ediyor. Maç oynanırken ve akabinde yapılan tüm serzenişler ve eleştirileri anlamlı buluyorum. Olabilir diyorum. Ancak akabinde yeni sayfayı açmanın gerekliliğini de eklemek istiyorum. Dediğim gibi maç trafiği yoğun ve kulüpler bu trafikte zorlanıyorlar. Trabzonspor da eksikleri olan, rotasyona girmekte zorlanan takımlardan olunca kazanmanın önemine vurgu yapmanın daha mantıklı olduğunu düşünüyorum. Bekleri üzerine kaç yazı yazdım biliyorum ama yine bekleri çalışmayan bir Trabzonspor izledik. Stoperler özellikle onlerı da eksiklerini kapatırken özellikle Baniya iyi bir maça imza attı Benkoviç’le birlikte…

Oynanan oyunu özeti…

Onauchu demese de önde top tutamıyoruz eleştirisiyle biraz da onu işaret etmişti Abdullah Avcı. Bence istasyon oldu, iyi bir performans gösterdi Onuachu. Yalnızlığını anlatmak için uzun cümleler kurmak yerine oyunun son bölümlerinde sağ korner bayrağı yanındaki yalnızlığını hatırlatsam kafi gelir sanırım. En az üç pas opsiyonu olması gereken yerde yek kişi yoktu. Sanırım maçın da, oynanan oyunun da özeti gibiydi o sahne. Kazanmak Trabzonspor adına güzel. Kazanarak görmek, ders almak daha da güzel. Şimdi Antalya maçına bakmak lazım. Geçmiş geçmişte kaldı bile.

Ocak ayı maç trafiği oldukça yoğun. Kulüpler bu ayı hasarsız ya da minimum hasarla atlatmak istiyor. Trabzonspor da Abdullah Avcı yönetiminde kazanma odaklı oynuyor. Futbolunun taraftarını çok memnun etmediğini konuşmaya gerek yok. Taktik disiplinden taviz vermeyen Abdullah Avcı, saha içinde bir takım arayışlarla hem gidecekleri hem de almak istediklerini daha net belirginleştiriyor. İçeride taraftar desteği eski günleri aratıyor. İç saha avantajı o anlamda henüz yok. Samsunspor karşısında da takım savunması olgusu olmazsa olmaz nokta Trabzonspor için. Zira bek ve stoperlerin kapasiteleri düşünüldüğünde, hücumda çeşitlilik sorunları düşünüldüğünde oyun geçen haftaların kopyası olabilir. Ligimizde de belli bir çoğunluk geçişlerle sonuç alıyorken, riske girmeyen bir Trabzonspor bekliyorum.

Onuachu’ya dikkat!

Lig üçüncülüğü için önemli bir maç oynanacak iken tribünler oyunun hızını artıracak motivasyonu sağlayabilir. Sık tekrar etmekte fayda görüyorum. O sene öncesinde de bu sene gibiydi bir çok şey. Bakınız “Şampiyonluk Yazıları” kitabımdaki maç öncesi ve sonrası değerlendirmelerime... Onuachu’nun maçı olur bence. Ama golleri ama asistleriyle... Sabır oyununa sabırlı olma zamanları tam da.

Kırk yılda bir indiği çizgide topu rakip kalecinin kucağına atan bir sağ bekiniz ile yüzü kendi kalesine, sırtı iki rakip oyuncuya dönükken topla artistik dönmeye çalışan bir sol bekiniz olunca ‘Önemli olan kazanmak’ değil de başka ne olabilirdi ki? Yine zor maç oldu Trabzonspor adına. Dakikalar 80’leri gösterirken rakibinin üçte biri kadar faul yapmıştı Trabzonsporlu oyuncular. Oynamak isteyenle, oynatmak istemeyen farkı olarak da değerlendirilebilecek bu rakamlar, bana göre mücadeledeki zayıflığına işaretti yine. Fountas’ı beğendim ben. Visca’yı da aynı şekilde... Ama bekleri bu kadar verimsiz olunca kanatlar ofans mı, defans mı yapacak, asli görevleri neydi, bilemedim. Hâl böyle olunca; Onuachu da bir o yana bir bu yana koşmak, presten kaçmak, göğsüyle de boşluğa ya da rakibe indirmek harici pek bir varlık gösteremedi. Zemin kötüydü. Oyunu elbette etkiledi ama Trabzonspor’un oyunu yine istenen hız ve seviyeye ulaşamadı.

Sabır ve stres...

Bu kadro mühendisliği ile bundan iyisini bu sezon izlemek belki mümkün ama yine de zor olacak gibi duruyor. Devre arası transferleri genelde işe yarar transferler olmuştur. Yine öyle bir dönem bekliyorum. Şampiyonluk sezonunun bir evveli de böyleydi. Benzerlikler çok o anlamda. Trabzonspor ve Abdullah Avcı taraftarlarına önce ‘Sabrı ve istikrarı’ yeniden hatırlatıyor gibi duruyor. 90 dakikayı takımla aynı stresi yaşayarak içselleştirin gibi bir mesaj bu. Hedef önümüzdeki sezon şampiyonluk ve bu yıl da lig üçüncüsü olabilmek. Bir de Türkiye Kupası alır bu takım. Önemli olan kazanmaktı. Çünkü kazanarak doğruyu bulmak, kaybederek ders almaktan daha az maliyetli.

Trabzonspor’un mevcut kadrosu ile Abdullah Avcı birlikteliği her geçen gün biraz daha fazla zaman geçirmiş olmanın etkilerini sahaya yansıtabilir. Kolay kazanamıyorlar ama kolay da mağlup edilebilecek bir takım gibi de gözükmüyorlar rakiplerine. Taraftarlarını çok memnun etmese de bu oyun; tabelada lig üçüncülüğü getirdi. Her hafta biraz daha hız artışı, biraz daha öne oyun beklentisi bu hafta istatistiki anlamda kendini gösterebilir. Ankaragücü iyi takım ve önemli oyuncuları var. Denswil’in olmadığı oyunda Trabzonspor’da Abdullah Avcı’nın ikilisi merak konusu. Benim gibi Mendy’yi orta alanda izlemeyi bekleyenler radikal bir değişimle karşılabilir.

Yeni oyunlar, yeni tercihler

Trabzonspor Mendy ile Berat ile stoperlerini çok yormayacak bir orta alan oluşturabilir. Bu ikili hücumda da savunmada da Trabzonspor’u daha güçlü gösterir. Trezeguet takımı öne taşıyan en önemli en eleştiri alan oyuncuydu onun yokluğu yeni oyunlar ve tercihler anlamı taşıyabilir. Kenarlar çalışırsa, Onuachu boş geçmez yine. Bakasetas veda maçlarına damga vurur. Zor gibi gözüken bol gollü maç olacak gibi.

Pelkas, sezon başından itibaren en iyi oyununu Trabzonspor’a karşı oynadı dersek hata yapmış olmayız. Pelkas mı iyiydi, Trabzonspor’un klasik oyunu mu buna izin verdi, yorumu size bırakıyorum. Trabzonspor savunması orada o kafa vuruşunu yaptırıyorsa yazalım oraya bir kallavi transfer... Bekleri uzun zamandır üretmekten uzak bir Trabzonspor’da Larsen ve Eren’in oyunları yine şaşırtmadı. Abdullah Avcı da Mehmet Can’ı alarak Larsen’e ‘tamam’ demiş oldu. Oraya da yazalım kallavi bir transfer daha... Trabzonspor temposuz top çevirdi. Yavaş oyun Başakşehir’i tehdit etmeyince, buldukları geçişlerle golü de bulan ataklar yaptılar. Trabzonspor yavaş. Volkan Bayarslan yavaş. Ortaya heba edilmiş koca bir ilk yarı çıkmış oldu. Abdullah Avcı, ideal kadrosunu sahaya sürerek daha baştan endişeleri artırsa da “oyunun gelişimi başka yöne evrilmiş olabilir” diyenler de henüz değişen bir şeyle karşılaşmamış oldu.

Önemli bir mesaj...

Oyunlarda tempo düşük ve yavaş olmasına rağmen dakikalar aynı şekilde ilerlemiyor. Puan isteyen ev sahibi takım taraftarları için dakikalar hızla ilerlerken, bu oyun tesadüfleri ne kadar sevebilirdi? Trabzonspor’da Uğurcan Çakır hariç herkesin kendi sahasında cesurca(!) bu kadar geriye oynaması kabul görmeyecekti, dün gece kabul görmedi... Tasvip edilmeyen oyunun, oyuncu tercihlerinin protestosu önemli bir mesaj oldu... Kenarlar bir kere bile risk alamıyor. Herkes adeta geri oynamanın daha emniyetli olduğunu düşünüyor. Onuachu ile Enis’i birlikte oynatmanın formülünü yazmak ise bu kadar zor olmamalıydı.

Abdullah Avcı’nın gelişiyle birlikte sessiz, içten içe, yeniden değişen bir oyun var. Aslında aslına rücu eden bir oyun bu. Beğenilen, göze hoş gelen kısmı ihmal edilen, taktiksel anlamda bir amaca bir hedefe ulaşmayı kafasına takmış bir oyun bu. Daha önce de söyledim. 2021- 2022 öncesi sezonu andıran Abdullah Avcı oyunu bu. Taraftarlar oyundan memnun olmasa da ligin gizli üçüncüsü Trabzonspor. Bugün rakibi olan Başakşehir de onun zamanında temellerini attığı bir takım. Elbette çok şey değişti orada. Ondan sonra orada da şampiyonluk yaşandı. Şampiyonluk sonrası sendromları devam ediyor onların da. Şimdi Çağdaş hocanın felsefesini içselleştirmeye başlamış, inceden istikrar yakalamaya başlamış bir Başakşehir takımı var. Uzunca süre maç sıkıcı geçmeye aday yine. Sabır şart. Trabzonspor şampiyon olduğunda hasreti yaşayanların takımıydı. Şimdi ise şampiyonluklara yeniden ambargo koyabiliriz diye düşünenlerin takımı.

Taraftarın isteği belli

Taraftarlar empati kurabilir ama bu onlardan en son beklenen durumdur. Haliyle empatiyi Abdullah Avcı’nın kurması gerektiğini ve kurduğunu da düşünüyorum. Taraftarın beklentisi de duyguları da güzel oyun, baskı, rakip ceza sahasında sık gözükme hali. Bekleri oyuna dahil olan, daha öne, dik... Visca, Trezeguet ve özellikle iç sahada her maçına veda maçı gözüyle bakacak bir Bakasetas duygusallığı, Trabzonspor adına güne damga vurabilir. Zor maç, daha kolay maç olabilir bazen. Hüseyin ya da Baniya stoper, Mandy kendi yerinde tercihi maç başında mı, oynanırken mi gelir, onu da birlikte izleriz.

Zaten oyun olarak tadı tuzu olmayan bir karşılaşmaydı. Bitişi de öyle tatsız oldu. Maç yarıda kaldı. Tarihe bu TFF döneminde yeni bir kaos daha eklenmiş oldu. Trabzonspor her zamanki klasik dizilişiyle sahadaydı. Bir kez daha güçsüz görünen bir orta kurgu, rakibin baskılarına çoğu kez boyun eğen; yanıt veremeyen bir Trabzonspor izledik. İstanbulspor gücü nispetinde etkili bir oyunla rakibinin organize olmasına izin vermedi. Trezeguet ile gelen gol Trabzonspor için ilaç gibi gözükse de oyununa ritim kazandırmadı. İkiyi bulup rahat bir maç oynaması beklenirken “golün habercisi” pozisyonlarla kalesinde golü görmüş oldu. Bu oyun elbette kaliteli oyuncu istiyor ancak sahada mevcut oyuncu grubu da bu oyunun hakkını verebilmeliydi. İstanbulspor karşında rakibin durumu Trabzonsporlu oyuncuları da yanıltmış gibiydi. Oyun kuramadılar. Kanatlar yine çalışmadı. Bekler her zamanki gibi “gününü bekler” durumdaydı.

Birikimin sonucu

Maç yarıda kaldı. Bundan sonrasında kararı TFF verecek. Karar verici durumdakilerin bu denli tartışıldığı bir iklimde işler daha da zorlaşacak gibi. Trabzonspor güzel oynamadığı, oyunda gelişim sağlamadığı bir karşılaşmadan büyük derslerle çıkmış olabilir. Transfer mi çözüm? Çözümü transferde aramak kadar mevcudu düzeltmenin doğru olduğunu düşünüyorum. Belki bir Mendy daha gelebilir. Ama o kadar.

Puan kayıpları yaşanınca teknik adamların geleceğe dönük tüm hamlelerine, arayışlarına da güvensizlik oluşabiliyor. Bu durum sağlıklı kararların alınmasına engel olacak düzeyde de baskı oluşturabiliyor. Trabzonspor şampiyonluk öncesi bir sezon daha yaşıyor olabilir. O sezon öncesine çok benziyor çünkü bu sezon. Mali durumu kötü, kullanmadığı oyuncuları var. Gelecek dönem için kaliteli oyuncular kadroya katmak zorundalar. Bu sarmal içinde de sahada sürekli daha iyiye giden, umutlandıran bir oyun oynamak zorundasınız. Tam da böyle bir maç oldu Gaziantep maçı. Abdullah Avcı, arayışlarını ve mesajlarını anlatan bir ilk 11 tercihiyle başladı karşılaşmaya. Mendy stoperdi ve bu, ‘Sevdiğine sözü olan bir kilim dokur’ şarkısını aklımıza getirdi. Hoca o kadar memnun değildi ki Baniya’dan önce sözleriyle, şimdi de uygulamasıyla bunu göstermiş oldu.

Bambaşka bir takım

Dün akşam Gaziantep deplasmanında Sumudica’nın başlangıç oyunuyla kafasında neler dolaştığını anladılar önce. İlk yarının ikinci bölümünde adeta şifreyi çözdüler. Ve bu oyun ikinci yarının hemen başlarında da devam ederek niyet belli edildi. Yükseğin de yükseği bir oyuncun varken bu kadar onsuz oynamaya hakları yoktu. Ona yani Onuachu’ya oynadılar. Çok buluştu ama atamadı ama onunla oynamanın hakkı teslim edildi. Visca, Bakasetas ve Trezeguet yıldızlaştılar. Trabzonspor biraz hızlanınca, biraz kenarları kullanınca bambaşka bir takım oluyor. Üstelik mevcutla bunu yapabiliyor. Bu çok önemli bir detay işte!