Mourinho’nun elinde öyle bir kadro var ki kim yedek kim as belli olmuyor. Sahaya çıkan 11’de ilk göze çarpanlar Talisca ve İrfan Can Kahveci idi.

Maç başladı, oyuna 10 dakika baktık ve ev sahibinin sahaya ‘bu maç da nereden çıktı!’ havasında olduğunu gördük. Fenerbahçe’ye karşı tedbir almazsan, sonuçlarına da katlanırsın. Gaziantep ilk 45 dakikada ne defans yapmayı becerebildi, ne de hücum. Rakibin silahlarını da (İrfan Can, En Nesyri, Oğuz, Talisca) kendi başına bırakınca maç 30 dakikada gelen goller sonrasında idman havasına döndü.

Talisca 11’in bankosu olur

İkinci yarı girdikleri pozisyonlar da göz boyama idi. Fenerbahçe’nin güle oynaya kazandığı maçta öne çıkanlara bir göz atalım. İlk golü hazırlayan, ikinci golün asistini yapan İrfan Can Kahveci’nin yeri kulübe olmamalı. Kafa golleriyle gündeme gelen En Nesyri’nin yarım vole ile attığı 2’nci gol tam jeneriklik idi. Talisca attığı gollere rağmen hala ısınma turlarında. Tam ısındığında ilk 11’in bankosu olur.

Kasımpaşa ayıp etti

Osayi-Samuel’in futbolu geri gitmeye başlamış. Gelelim yine Mourinho’ya... Maç farka gitmiş, 5 oyuncu değiştiriyorsun. Cenk Tosun’u oyuna almamak için yemin mi ettin? Neyse vardır onun bir bildiği! Not: Fenerbahçe farka gitmeyip averajla 2’nci olsaydı, grubun dengelerini bozan Kasımpaşa’ya ne yorumlar yapılacaktı? Olmadı Kasımpaşa. Kupaya ve katılanlara ayıp ettin.

Mesleğe başladıktan sonra yıllarca Fenerbahçe muhabirliği yaptım. Geçmiş dönemlerde kulüp içindeki grup çatışmaları ve kavgaları yüzünden çok fazla kongreler yaşadım. Geçen gün bir hesap yaptım, o günlerden bu günlere 11 başkan ile çalışmışım. Fenerbahçe Yönetimleri hep güçlü isimlerden oluşurdu. Başkanlık koltuğuna iki defa oturan (1981 ve 1995) Ali Şen’in yönetim kurulu arkadaşlarını unutmak mümkün değil. İki yönetimde yer alan isimlere arşivlerden bakın, içinden en azından 5 başkan daha çıkar. Rahmetli Ali Dinçkök, rahmetli Mete Has, Niyazi Önen (Dardanel), Şadan Kalkavan, Vefa Küçük, Nihat Özdemir, Mehmet Ali Aydınlar bu isimlerden bazıları. Fenerbahçe Yönetimleri hep güçlü olurlar ve kulübün haklarını sonuna kadar savunurlardı.

Güçlü duruş sergilenmiyor

Ali Şen’in 12 Eylül harekâtından sonra askeri yönetimlere bile Fenerbahçe için direndiği hâlâ hafızalarda. Kulübün Kalamış Tesisleri’nin yıkım kararına, o dönemde sıkıyönetime rağmen karşı durmuştur. Aziz Yıldırım’ın yönetim kurulları ve verdikleri savaşlar hâlâ hafızalarda. Bunları niye yazdım? Son yıllarda Fenerbahçe’nin gerek saha içinde, gerekse saha dışında haksızlıklara uğradığını kimse inkar edemez. Ancak gördüğüm kadarıyla Fenerbahçe’de yönetimlerin eski ağırlıkları yok. Bu sezon hakemler konusunda sürekli veryansın eden Sarı- Lacivertliler, dışarıya karşı çok güçlü bir duruş sergileyemiyorlar. Ben Fenerbahçe Yönetimleri’nde öyle Genel Sekreterler (Orhan Ergüder, Orhan Keçeli, Vedat Olcay) gördüm ki, bir açıklama yaparlar ortalığı ayağa kaldırırlardı.

Sadece Ilıcalı var

Şimdiki Genel Sekreter arkadaş ise sadece Divan toplantılarında etkisiz konuşmalar yapıyor. Kimsenin umurunda olmuyor. Bakın son dönemlerde sahnede hep Acun Ilıcalı var. Bu da doğru değil. Sevgili Ilıcalı, diğer camiaların hedefi haline geldi ya da getirildi. Ezeli rakip Galatasaray yeri geliyor, muhalefeti ile birlikte sert açıklamalar yapıyor. Fenerbahçe’de ise maç öncesi, maç sonrası açıklamalarda, televizyon kanallarının hepsine bağlanan Acun Ilıcalı. Etkili oluyor mu? Hiç sanmıyorum. Peki Fenerbahçe Yönetimi nerde?

Sahne sırası sizde başkan

Onlar sadece Divan toplantılarında ya da bayram kutlamalarında fotoğraf veriyorlar! Fenerbahçe bir savaş veriyorsa, bu savaşın baş aktörlerine önemli roller düşer. Eğer savaşı Acun Ilıcalı ile kazanacağını düşünüyorsanız yanılırsınız. Ne dersiniz sayın Ali Koç? Sahneye çıkmakta bazen geç kaldığınızı düşündüğümden bunları yazdım. Fenerbahçe geçmişte de çok zor günler gördü ama hiç bir zaman pes etmedi. Sahne ve söz sizin sayın başkan

Mourinho’nun 11’nde ilk göze çarpan Çağlar stopere, Amrabat sürpriz bir şekilde kulübeye dönmüştü. Fenerbahçe yine 3’lü defans oynuyor, önde baskı yapıyor, rakibini geriden çıkarken hataya zorluyordu. Galatasaray’ın kanattan hızlı çıkışları yüzünden de Oğuz Aydın ve Kostiç defansif oyunu daha ön plana alarak oynuyorlardı. Kanatlardan ortalar gelmeyince Dzeko ve En Nesyri de ilk 45 dakikada sahneye çıkamıyorlardı. Devre iki tarafın kale önlerinden uzak futboluyla golsüz geçildi. Fenerbahçe ikinci yarıda biraz daha etkili gözüktü. Galatasaray pozisyon bulamıyor, öncelikle gol yememeyi düşünüyordu. Mourinho ilk hamlelerini son yarım saatte yaptı. Sarı kartlı Çağlar’ın yerine Djiku’yu, Szymanski’nin yerine Amrabat’ı aldı.

Talisca’yı anlayamadık

Değişikliklere rağmen Fenerbahçe rakip kalede baskı kuramadı. Talisca gibi bir silahın bitime 10 dakika oyuna alınışına da pek anlam veremedik. Bu arada Kaleci İrfan Can Eğribayat ile Yusuf Akçiçek güven veren oyunlarıyla ilk 11’e hep göz kırpacak gibi gözüktüler. Sonuç mu? Galatasaray kazanamadan sevindi, Fenerbahçe kazanamadı ama, üzülmedi. 6 puan fark olsa da yarış devam ediyor. Hem de Mourinho’nun büyük maçları kazanamamasına rağmen. Fikstür ve sahadaki görüntülerine bakarsak Fenerbahçe’nin zirve şansını da küçümsememek lazım. Hakem Vincic mi? Bakalım maçtan sonra ona da sallayanlar olacak mı?

Haftalardır konuşulan, haftalarca da konuşulacak olan derbi geldi çattı. Maça genelde şampiyonluk 90 dakikası gözüyle bakanlar çoğunlukta. Kadıköy’deki ilk maçı kaybeden ve 6 puan geriden gelen Fenerbahçe için galibiyet çok önemli. Bakalım usta hoca Mourinho bu oyunda neler planlayacak? Sarı-Lacivertli takım genelde 3’lü defans oynuyor. Bu maçta da 3’lü oynar ama stoperler değişebilir. Djiku ve Çağlar şans bulursa, Amrabat orta alana kayar. Mourinho’nun 11’nde Skiniar (Osimhen’e kelepçe), Fred, Kostiç, Tadiç diğer bankolar.

Fenerbahçe kontrollü oynar

Sağda Mert Müldür ile Oğuz Aydın forma için kapışır. Talisca ise hamle oyuncusu gibi duruyor. Bakalım Dzeko ve En-Nesyri aynı anda sahada olacaklar mı? 6 puanlık farka rağmen ben Fenerbahçe’nin topu rakibine verip, kontrollü oynayacağını düşünüyorum. Galatasaray sahaya mutlak kazanmak için çıkar ve ofansif bir futbolu tercih ederse, geride geniş alanlar bırakıp kolay gol yiyebiliyor. Bakalım onların oyun planı ne olacak? Mourinho kazanamazsa, kaybetmemek isteyecek.

En azından kaybetmez

Fenerbahçe yenilirse sadece maçı kaybetmeyecek, yarıştan da çekilecek. Ben Fenerbahçe’nin ezeli rakibi karşısında kaybetmeyeceğini düşünüyorum. Kazanırsa da virajı döner ve ipi finalde göğüsler. Neden mi? Fikstür ve iki takımın son haftalarda oynadıkları futbol bana bu yorumu yaptırıyor.

Kadıköy’de izlediğim Anderlecht karşılaşması ve Fenerbahçe’nin 3 farklı galibiyeti nedeniyle rövanş maçının formalite olacağını düşünmüştüm. Mourinho, rövanşa çift santrfor (Dzeko-En Nesyri) ile başladı. Onların arkasında Tadić oynarken, kanatlarda bu defa Osayi ve Kostic vardı. İlk 20 dakika dolarken karşılıklı ikram golleri geldi. Ev sahibinin oyuncusu Hey’in hatalı pasını Dzeko asiste dönüştürdü, En Nesyri golünü attı. Erken gelen gol, Fenerbahçe’ye “Bu iş bitti” dedirtti. Maç Fenerbahçe’nin kontrolünde giderken, Amrabat’ın geri pasında kaleci İrfan Can ıskalayınca ev sahibi şans eseri beraberliği yakaladı. Bu gol Anderlecht’i morallendirdi, hareketlendirdi ve kanat ataklarını artırarak Fenerbahçe kalesine yüklenmeye başladı. Sarı-Lacivertliler savunmaya çekildi, önde baskı yapamadı ve kanatları kullanmakta zorlandı. Devre arasında Mourinho takımına nefes aldıracak hamleleri yapabilirdi ama yapmadı.

İstediğini aldı

İkinci yarıda ev sahibi daha ataktı ve golü de buldu. Yediği gol, Fenerbahçe’yi ister istemez ofansif futbola yöneltti. Çok beklemeden de Tadić’in kullandığı kornerde Yusuf Akçiçek (büyük kazanç) kafayı vurarak golü attı ve skoru belirledi. Son bölümde Mourinho’nun Talisca, Mert Müldür ve İrfan Can Kahveci hamleleri geldi. Rövanş oyununda futboluyla ön plana çıkmayan Fenerbahçe, yine de istediği sonucu almasını bildi. İşini bilen hoca ve işini bilen oyuncularla bu takım Avrupa’da da “Biz varız” diyor. Not: Merak ettiğim konu ise şu: Bakalım tribün olaylarından dolayı Belçika takımına ne ceza verilecek?

Anderlecht maçının en iyi 2 oyuncusunu (Kostiç, Yusuf Akçiçek) Mourinho dinlendirmeyi uygun görüp ilk 11’e Oğuz Aydın ve Levent Mercan’ı koymuştu. Talisca da (henüz ısınamamış) sahadaydı.

Kulübedeki Dzeko 11’de riske edilmedi, Szymanski de cezalı olunca işler biraz karışmıştı. Kasımpaşa maça fırtına gibi başladı. İlk 15 dakika net pozisyonlar buldu, atamadı. Kadıköy’de Fenerbahçe’ye karşı cömert olursan, hemen faturayı ödersin. İlk 20 dakika dolarken, hem de Fenerbahçe bocalarken Kasımpaşalı Opoku sahneye çıktı, En Nesyri’ye asist (!) yaptı, O da bu ikramı geri çevirmedi. Golden sonra Fenerbahçe kendine geldi, önde baskı yaptı, rakip acemice pas hataları ile ikramlara devam etti ama devre tek golle kapandı. İkinci yarıda misafir takımın geriden paslarla çıkma ısrarı ve amatörce inanılmaz pas hataları Fenerbahçe’nin ekmeğine yağ sürdü.

Fırtına kopacak...

Mourinho hamle yapmaya hazırlanırken, rakibin bir ikram pasında Mert Müldür asisti yaptı ve Oğuz Aydın da golü... Kasımpaşalı Fall’ın kafa golüyle maça biraz heyecan geldi. Oyunun gidişatı Mourinho’yu endişelendirmiş olacak ki hamle yapmaya başladı. Önce eli sarılı Dzeko’yu, Osayi’yi sonra da Kostiç ve Yusuf’u oyuna aldı. Dzeko girer girmez asistini yapıp En Nesri’ye golünü attırdı. Son bölümde Fenerbahçe idare etti diyebiliriz. Çünkü Kasımpaşa’nın rakibini yakalayacak isteği ve becerisi yoktu. Fenerbahçe’nin ezeli rakibiyle yapacağı maç öncesi bu 3 puan şarttı. Onun için ‘Futbolu bırak, sonuca bak’ diyelim ve haftaya kopacak fırtınayı bekleyelim.

Avrupa Ligi’ndeki Anderlecht zaferinden sonra Kasımpaşa karşısına çıkacak Fenerbahçe’nin maçında büyük coşku olacağı kesin. Sarı- Lacivertli taraftarlar artık Jose Mourinho’nun sahaya süreceği 11’e kafayı takmıyorlar.

Portekizli hoca takımda kime şans verirse seyircinin kabulü oluyor. Burak Yılmaz yönetimindeki Kasımpaşa’nın Kadıköy’de işi çok zor. Hocası cezalı tribünde olacak. Önemli oyuncularından Aytaç Kara da yok. Misafir takımın Fenerbahçe’nin ön alan baskısına dayanması kolay değil. Mourinho, son Anderlecht maçının 11’inden bazı oyuncuları dinlendirebilir.

Sonra da derbi var

Bu maçta Talisca, Oğuz Aydın ve Levent Mercan ilk 11’de olabilirler. Kadıköy’deki kapalı gişe oyunun favorisi Fenerbahçe. Önümüzdeki hafta ezeli rakibiyle karşılaşacak olan Sarı-Lacivertli ekibin puan kaybı bu maç öncesi büyük yıkım olur. Ustaların bir araya geldiği kadronun Kasımpaşa’ya puan kaybedeceğini düşünmüyorum. En Nesyri, Tadic ve Talisca gibi ustalar bu maçı çözerler gibime geliyor. Kısacası her kulvarda tam gaz giden Fenerbahçe fren yapmaz.

Görünüşte Fenerbahçe rakibine önemli eksiklikler ile yakalanmıştı. Düşünün devre arası takviyelerinden sahada sadece Skriniar vardı.

Mourinho bu yokluklardan bir 11 yapmış, genç Yusuf’u geriye, sol tarafada UEFA listesine yeni eklediği Kostic’i koymuş, Amrabat’ı stopere çekmişti. Her zaman söylediğimiz gibi geniş ve alternatifli kadro Mourinho için bir şanstı. Transferin gözdesi Talisca bile oyuna son 15 dakikada girdi. Belçika temsilcisi Anderlecht oyunun ilk bölümünde Fenerbahçe’nin ön alan baskısından ofansif oyuna fazla yönelemedi. Sahanın en iyilerinden Yusuf Akçiçek ve Kostic’in 2 golde de katkısı büyüktü. Önce Tadic’in ardından Dzeko’nun gollerinde ustalık payı da vardı. Devre arası hamle yapmayı sevmeyen Mourinho, oyunu riske etmemek adına sarı kartlı Osayi’yi dışarı alıp Mert Müldür’ü sahaya sürdü.

Formalite bir rövanş

İkinci bölümde sahanın tek hakimi Fenerbahçe idi. Anderlecht gol atmayı bırakın pozisyon bulmakta zorlanıyordu. Devre başında Fenetbahçe’den yine alkışlanacak bir gol geldi. Szymanski soldan ortaladı, En Nesyri yine mükemmel yükselip topu kafayla ağlara yolladı. Yine usta işi bir goldü. Fenerbahçe 3 farkı yakalayınca rakip iyice dağıldı. Son bölüm de SarıLacivertli takımın kontrolünde geçti ve farklı skor ile rövanş formaliteye döndü. Ustalar ile donatılmış kadrosu ile bu takıma Avrupalı Fenerbahçe diyebiliriz. UEFA’da ne kadar yol alır derseniz, kolay geri dönmez derim..