Fenerbahçe Beko, Obradoviç döneminde bir çok kötü maç oynadı, bir çok kez farklı yenildi ama bu kadar kötü hücum ettiği bir maç daha oynamamıştı. Sakatlıktan dönen Vesely, ilk beşteki yerini alırken, De Colo dışında takıma katkı veren bir oyuncu bile çıkmadı.

Stark Arena’da 17 bin kişi vardı. Ama Fenerbahçe böyle atmosferlere alışıktı. Kızılyıldız’ın evinde kolay kaybetmeyeceğini, mücadele edeceğini biliyorduk ama hücumda bu kadar durağan olabileceğini hiç tahmin etmemiştik. Aslında işin mücadele kısmında hiç sorun yoktu. Savunmada mükemmele yakındı Kanarya. Sadece gereğinden fazla hücum ribaundu verdiler rakibe. Ama hücumlar felaketti.

Çok yavaş oynadılar

Kanarya açık alan basketbolunu seven, çok fazla geçiş hücumu deneyen bir takım olmadı hiç bir zaman. Ama en iyi yaptıkları şey, set hücumlarını çok hızlı ve doğru oynamaktı. Dün ise çok ama çok yavaş oynadılar. Her hücumda top bir oyuncunun elinde patladı, o da el üstü üçlük atmak durumunda kaldı. Her şeye rağmen Fenerbahçe Beko maçı kazanacak noktaya getirdi.

Sıkıntılı geçecek!

5 dakika kala Ali Muhammed’in üçlüğü ile fark 2’ye indi: 53-51. Ama mola dönüşü Kızılyıldız’ın 5-0’lık serisi, yapılan basit top kayıpları, Fenerbahçe’nin son umudunu da yitirmesine neden oldu. Sarı- Lacivertliler, ilk kez bir sezona 2 yenilgi ile başladı.

Daha yolun başı. Köprünün altından çok sular akacak. Ama şu anki durum, bireysel olarak birçok oyuncunun formsuz olması. Ali Muhammed, Sloukas, Datome, Kaliniç ve Ahmet hiç hazır değil. Real maçının yıldızı Williams sayı atamadı. Sezon başı sıkıntılı geçecek. Ama önemli olan mart ve nisan ayında formda olmak.

Sezon başında takımın başına İspanyol coach Lapena’yı, menacer olarak da eski oyuncuları Arzu Özyiğit’i getiren Fenerbahçe, Kayseri’de oynanan maçta Çukurova karşısında çok üstün bir oyundan sonra galip gelip Cumhurbaşkanlığı Kupası’nı müzesine götürdü. Geçen yıla oranla daha dar bir bütçe ile yola çıkmasına rağmen Anna Cruz ve İagupova gibi Avrupa’nın önemli oyuncularını kadrosuna katan Kanarya, oldukça dengeli bir takım kurdu.

13 top çalma işi bitirdi!

Geçen yıla oranla zayıflayan Çukurova, alan savunması yapıp rakibin şutlarını riske etmeye çalıştı. Başka çaresi de yoktu. Ama ilk yarıda Sevgi Uzun 3/4, Zandalisini de 3/3 ile üçlük atınca Sarı-Lacivertliler, üstünlüğü ele aldı. Farkın açılmasındaki en büyük faktör ise Sarı-Lacivertliler’in daha ilk yarıda 13 top çalmasıydı. Bu çaldıkları topların neredeyse tamamında boş turnike bulan Fenerbahçe, soyunma odasına 47-26 önde gitti.

Çukurova’ya Coffey yetmedi

Çukurova adına ayakta kalmaya çalışan tek oyuncu Coffey oldu. ABD’li uzun çok enteresan yeteneklere sahip. İlk yarıda 4’ü, Fenerbahçe’nin en zayıf halkası gibi görünen Williams’a olmak üzere tam 6 blok yapan Coffey, takımının daha da fazla sayı yemesine engel oldu. İkinci yarıda da Cruz ve İagupova üçlüklere eşlik edince fark 24 sayıya kadar çıktı: 58-34. Kalan bölümlerde maçın dengesi değişmedi ve Sarı- Lacivertliler salondan 86-62 galip ayrılıp Cumhurbaşkanlığı Kupası’nı kazanmayı başardı.

Anadolu Efes, geçen yıl Sinan Erdem’e veda ettiği rakiple, bu sezonu açtı. Barcelona’da geçen yıldan bu yana çok şey değişti. Euroleague’in en değerli kadrosuna sahipler. Ama iki oyun kurucuları Heurtel ve Pangos sakatken, maçın büyük bölümünde Hanga’yı guard oynattılar. Anadolu Efes’te ise Larkin ve Beaubois’in yokluğu maç öncesi endişe yaratıyordu. Ama maç başlayınca Micic, Simon ve Anderson’un da olmadığını gördük!

Barcelona, çok uzun bir takım. Bırakın içeriye girmeyi, takım kolları açınca pas verecek oyuncuyu görmekte bile zorlandı Efesliler. Ama çok fazla boş dış şut imkanı buldular. Ama hiçbirini sokamadılar. İlk yarıda Peters 2/2 atarken, takımın geri kalanı 15’te ‘0’ attı. İkinci yarıda Micic ve Tolga, Peters’a eşlik edince 15 sayılık fark kapandı, Efes defalarca öne geçme fırsatı yakaladı ama o kadar. İlk yarıda Ergin Ataman’la tartışan Simon bir daha oyuna girmezken, Anderson 0/6, Tolga 1/5, Singleton 0/3, Miçiç 4/13 üçlük yüzdesinde kalınca yenilgi de kaçınılmaz oldu.

Barcelona’da, Euroleague’in en pahalı oyuncusu unvanını eline geçiren Mirotiç, sıkıntıya girdikleri anlarda inanılmaz şutlar soktu. 22 sayı üretti. Ama Barcelona, bu yapıyla devam ederse, işleri kolay olmaz. Bir çok yıldız var ama onları oynatacak bir oyun kurucuları yok. Heurtel gelse de nafile...

‘İlk elin günahı olmaz’ derler ya; o tarz maçlardan biriydi. Fenerbahçe Beko’da Vesely ve Leuvergne gibi iki pivot, taa geçen sezondan bu yana yok. Üstüne üstlük Dünya Kupası sonrasına denk gelen bir sezon... Her ne kadar Real Madrid, Dünya Kupası finali oynayan 5 oyuncuya sahip olsa, sezona çok iyi başlamış gözükse de, onların da hazır olmasına imkan yok... Adı ‘Euroleague’ derbisiydi belki ama, bu yıl takımların gerçek performanslarını tanımlayabilmek için en 1.5 ay daha ihtiyaç var. Real, bu şartlar altında büyük favoriydi. Nitekim maça 19-4 ile başladılar. Ama rotasyona girdiklerinde defoları ortaya çıktı. Onların yenileri, düzene, sisteme hiç alışık görünmediler. Fenerbahçe’de ise tam tersi bir durum söz konusu... Yenilerden Williams 40, De Colo ise 36 dakika oynadı. İkisi toplamda 41 sayı attı. Eskilerde ise biraz yıpranmışlık gözleniyor. 14 dakikada 13 sayı atmasına rağmen, 5 faul alıp, (çoğu gereksiz) kenara gelen Kaliniç dışında katkı veren oyuncu sayısı çok azdı. Buna rağmen 15 sayıdan gelip öne geçti Kanarya.

Sevindirici taraf...

Real, ilk beşine dönünce tekrar çift haneli farklara ulaştı. Fenerbahçe yine geri döndü, son dakikada maçı kazanma noktasına getirdi ama top kayıpları, sürpriz galibiyete izin vermedi. Sarı-Lacivertliler, geçen yıl topun değerini en çok bilen takımdı. Bu yıl ise hazırlık döneminde de çok dikkat çekti, fazlasıyla top kaybı yapıyorlar. De Colo, Efes maçında 5, dün ise tam 7 top kaybıyla oynadı. Daha konsantre olması gerekiyor. Sezon uzun... Sakatların dönmesi, sakatlıktan çıkanların da formuna kavuşması gerekiyor ki, sağlıklı bir yorum yapalım Fenerbahçe hakkında. Dünün sevindirici tarafı, Obradoviç ve takımın sürekli denemesi ve çaba göstermesi oldu. Problem çoktu, ama çözüm bulmak için çok efor sarfettiler. Bir dip not da, Westerman için düşelim... Taraftar bu yıl ondan çok fazla şey beklemesin bence...

Anadolu Efes ile Fenerbahçe, geçen yılı müthiş bir final serisi ile tamamlamıştı. Dün de sezonu Gaziantep’te açtılar. Kazanan yine Efes oldu.

Bıraktığı yerden devam ediyor Lacivert-Beyazlılar. Özellikle final serisinde oynanan basketbola benzer bir maç seyrettik Antep’te...

Efes, Fenerbahçe’yi düşük bir şut yüzdesinde tuttu, Micic’in harika oyunu ile maçı domine etti, Simon’un 6/6 gibi inanılmaz üçlük isabet oranı ile de noktayı koydu.

İki takım da eksik. Sezona hazır değiller. Ama Anadolu Efes hazırlık döneminde de daha iyi bir görüntü çizmişti, bunu Cumhurbaşkanlığı Kupası finaline de yansıttı.

Dünya Kupası sırasında annesi vefat eden ama turnuvayı oynayan Micic, izin olduğu için takıma en son katılan isimdi. Arkadaşları ile belki bir antrenman yaptı, ama düzene o kadar alışık ki, fizik olarak da iyi durumda, bırakın aksamayı, finale damgasını vurdu. Keza Simon... Savunma Micic’e konsantreyken bütün ceza atışlarını soktu.

Yenilgi kaçınılmaz oldu

Fenerbahçe, ilk yarıda Williams ile oyuna tutundu. İki oyun kurucusu Sloukas ve Ali Muhammed hala formsuz. Hem oynatıcı hem atıcı pozisyonu için alınan süper yıldız De Colo ise kariyerinin en kötü oyunlarından birini oynadı. İlk maçı, bu gayet doğal. 0/4 üçlük ve tam 5 top kaybı ile oynadı Fransız yıldız. Sloukas 3, Bobby de 1 top kaybı yaptı. 3 oyun kurucusu 9 top kaybı, sadece 17 sayı ile oynadı Kanarya’nın.

İlk yarıda Williams’ın çabaları ile oyuna tutunmuşlardı. Williams, 3. periyot hiç oynamadı. Nedenini anlamadım. Zaten onun yokluğunda 12 fark oldu. 4. periyotta yine Williams girdi ve fark 15’lerden 3’e kadar indi ama takım genel olarak 6/25 üçlük atınca yenilgi kaçınılmaz oldu.

Efes, sonuna kadar hak ettiği bir şampiyonluk kazandı. İki takım da çok eksik. Euroleague başlıyor. Orada bambaşka kadrolarla yer alacaklar. Umarız geçen yıl olduğu gibi Final-Four’da ‘duble’ yapacağımız bir sezon daha izleriz...

Son 5 yıldır Final-Four oynayan Fenerbahçe Beko, Obradoviç döneminin belki de en flaş transferlerinden birini yaptı. Ne takımı şampiyon yapan ikili Bogdanoviç ile Udoh ne Datome ne Vesely’nin Fenerbahçe’ye gelirken arkalarında böyle bir kariyer bırakmamışlardı. Kostas Sloukas, 2 Euroleague şampiyonluğu ile geldi ama Spanoulis’in ‘back-up’ı pozisyonundaydı. De Colo, bir süperstar...

Anlatmaya gerek yok

Onu anlatmaya çok gerek yok. Soğukkanlı, lider, skorer, saha görüşü olan, basketbolu çok iyi bilen, oyunu okuyan, tecrübeli bir keskin şutör. Gelabele, Beaubois ve Seraphin gibi, küçük Fransız kenti Cholet’de Erman Kunter’in elinde yetişip NBA’e giden oyunculardan biri De Colo. Fizik dezavantajı nedeniyle NBA’de tutunamadı ama Avrupa’nın en çok yönlü oyuncularından biri kesinlikle.

Yeni bir heyecan

CSKA’daki 5 sezonunda 5 Final-Four oynayan, iki de şampiyonluk kazananan Fransız yıldız için, artık yeni bir heyecan gerekiyordu. Talipleri çoktu ama o Fenerbahçe’yi tercih etti. Takımdaki çok önemli bir eksikliği de doldurmuş oldu. Sarı-Lacivertliler’de geçen yıl De Colo gibi bir oyuncu olsa, alacağı sonuç farklılaşabilirdi. Düzen basketbolu oynayan ama işler sıkıştığı anda, bireysel olarak kilidi çözecek anahtar eksikliği yaşıyordu Fenerbahçe. Tabii ki De Colo, tek başına çok şey fark ettirmeyecek ama Green, Melli, Guduriç ve Ennis’in ayrıldığını düşündüğümüzde, transfer için en az 3 boş koltuk bulunuyor Kanarya’da...

Yanına bir oyuncu daha

Savunması hücumu kadar iyi olmayan De Colo’nun yanına, atletik, güçlü, potaya gidebilen ve potayı savunabilen bir kısa daha alınacak diye düşünüyorum. Melli’nin yerine Singleton ve Udoh isimleri geçiyor. Her ne kadar Singleton’ın performansı geriye gider gibi görünse de Obradoviç’in elinde çok farklı oynayabilir... Udoh, Avrupa’dan teklif bekliyor. Ama Obradoviç’in geçmişine baktığımız zaman giden oyuncuyu bir daha almadığını görüyoruz. Udoh için istisna yapar mı, bilemem!...

Sezonu müthiş bir final serisi ile kapayan iki takım, yeni yıla bugün 'merhaba' diyor. Play-Off final serisini 4-3 kazanan Anadolu Efes ile kaybeden taraf Fenerbahçe Beko, Cumhurbaşkanlığı Kupası'nı kaldırmak için Gaziantep'te kozlarını paylaşacak.

Yeni sezon, kaldığı yerden devam ediyor sanki. Geçen yıl bir çok kez karşı karşıya gelen Anadolu Efes ile Fenerbahçe Beko, Cumhurbaşkanlığı Kupası için Gaziantep'te parkeye çıkıyor. Dünya Kupası olduğu için bütün takımlar hazırlık dönemini eksik geçirdi. Bir de bunlara sakatlıklar eklenince, gerek Efes, gerekse Fenerbahçe'nin hazır olduğunu söylemek güç.

Obra, görev verirse De Colo sahada olacak

Ancak, sezonu Vesely'siz bitiren Sarı-Lacivertliler, yeni sezona da Çek pivottan yoksun başlıyor. Takımın en önemli skoreri Nando De Colo ise bir idman ile maça çıkacak. Tabii Obradoviç ona görev verirse. 7 aydır parkelerden uzak kalan Lauvergne de, yeniden sakatlanınca Kanarya, hazırlık döneminde antrenmanlar için kadroya aldığı Vlade Stimac ile sözleşme imzalamak durumunda kaldı. Sırp pivot yüksek ihtimalle bugün parkede olacak.

Özgüven Efes'in lehine

Anadolu Efes cephesine gelince. Geçen yıl müthiş bir gelişim gösteren Moerman sakat ama onun yerine hem 4 hem de 5 numara oynayan Singleton takıma dahil oldu. Larkin'in durumu belirsiz. Hazırlık maçlarına baktığımızda Fenerbahçe'ye oranla daha iyi durumda göründüler. Daha oturmuş bir kadroya sahipler. Sahaya şampiyon ve Euroleague finalisti olarak çıkacaklar. Özgüven artısı onların yanında.

Rövanş için çıkacaklar

Fenerbahçe ise bu maça rövanş gözüyle bakıyor ve kesinlikle daha motive bir şekilde maça çıkacaklar. İki takım, Euroleague'de yine Final-Four adayı. Ama sezonun ilk iki ayı bence hazırlık dönemi gibi geçecek. Burayı en az hasarla atlatan taraflar, sezon sonu için avantaj yakalayacak.

Kalite üst düzeyde olmaz

Bugünkü maça gelince. Kalite üst düzeyde olmaz ama çekişme ve mücadele büyük olur. Dediğim gibi iki taraf da hiç hazır değil. Az hata yapan, potasını daha iyi savunan taraf galibiyete yakın olacak.

Gökhan German, A Milli Basketbol Takımı’nın Dünya Kupası performansını değerlendirdi...

Beklentilerin karşılanmadığı bir Dünya Kupası sona erdi. Çin’de hedefimizin uzağında kalsak da teselli ikramiyesi olarak Olimpiyat elemesi hakkını kazandık. 2006, 2010 ve 2014’te çeyrek final oynamıştık. Aslında bu sefer de benzer bir yoldan devam edebilirdik ama ABD maçında yaşanan olağandışı olaylar sonrası toparlayamadık. Ufuk Sarıca ve milli takım sakatlık sorunlarına rağmen iyi çalıştı, sıkı bir hazırlık dönemi geçirdi ve çok konsantreydi. Japonya maçını kusuruza yakın motivasyonla oynadılar.

Tarihi fırsat kaçtı

Keza ABD maçı... NBA yıldızlarından oluşan kadroyu belki de sadece biz yenmiş olacaktık. Normal sürenin sonunda alınamayan ribaunt, ardından 1 salise kala Cedi’nin, Tatum’a yaptığı faul. Uzatmada ise bir sayı öndeyken Doğuş ve Cedi ile kaçırdığımız 4 serbest atış. Sonrasında da dibe vuruş. Hesapta olmayan Çekya yenilgisi, ABD maçının yıldızı Ersan’ın bu karşılaşmada 9’da 0’la oynaması ve savunmada yenilen tonla sayı. 1999’dan bu yana milli takım, sadece 1 klasman maçı kazanmıştı. Bu tip maçlara oldum olası konsantre olamayız ve kaybederiz. Allah’tan son 5 dakika aklımız başımıza geldi de Karadağ’ı yenip, Tokyo için umudumuzu sürdürdük.

Peki neden 22. olduk!

Aslında coach ve oyuncuları çok da eleştirmemek lazım. ABD maçı gibi bir yenilgiden sonra normal duyguları olan, sosyopat olmayan her insanoğlu etkilenir. Biz de daha fazla etkilendik. Bunu da doğal karşılıyorum. Oyuncular ve teknik kadro iyi niyetliydi ama Çekya maçında yapılan taktik hatalar da vardı bana göre. Rakibe ABD muamelesi yaptık. Alan savunması, kombine müdafalar onları da havaya soktu. Gereğinden fazla saygı duyduk rakibe. Kadro seçimi de eleştirilebilir. Doğuş dışında takımda kavga eden oyuncu yok.

Mazeret yok

Hazırlık dönemi dahil Çin’de iki Türk aşçısı ve tonlarca Türkiye’den giden gıda vardı. Belki ABD dahil, Dünya Kupası’nda bizim imkanlarımıza sahip başka bir ülke yoktu. Federasyon bu konuda tüm gerekenleri yaptı. Tabii Başkan Hidayet Türkoğlu’nun, Çin’e gelmemesi herkesi şaşırttı ama belki ikna edici bir gerekçesi vardır. Oyuncudan fazla sağlık ekibi, diyetisyen, kondisyoner, antrenör, malzemeci kadrosu vardı Çin’de... Basketbolcuların ve teknik ekibin mazeret gösterebileceği çok fazla şey de yoktu.

En büyük çıkış Melih’ten

Cedi, ABD maçında yaptığı kritik hatalar dışında tüm turnuvayı iskikrarlı oynadı. En büyük çıkışı ise Melih yaptı. Özgüvenle oynayınca neler yapabileceğini gösterdi. NBA yıldızı gibiydi Çin’de... En önemlisi 2 aylık kamp döneminde kendini geliştirdi, repertuarına yeni atışlar ekledi. Driplingi kesmeden, havada ilerlemesine rağmen dengeli şut atabilme özelliğine de kavuştu.

Seneye eleme oynayacağız. 1 senede derenin altından çok sular akar. Ama Ersan’ın artık Milli Takım’a geleceğini düşünmüyorum. Semih tek başına çok zorlanıyor. Bence yeni devşirmenin 4 ve 5 oynayan bir Amerikalı olması gerekiyor.