Karşılıklı gitgellerle heyecan veren bir oyun. Langırt gibi bir şey yani! Kalite, estetik, pas isabeti, hakem yönetimi mi? Boşver akıyor işte oyun öyle ya da böyle takır tukur kendi halinde. Bir ara Mithat dümdüz zeminde düştü. Sağlam kabahati Torreira’da buldu. Bir de başını semaya kaldırıp ‘Rabbim nelere kâdirsin‘ deseydi bari! İşte bu pozisyondan sonra düşürülenle, kendi yere yığılan birbirine karıştı. Sağlam’ın kararları sarpa sardı. Galatasaray kenarlarını kullanmakta problemliydi. Zaha solda olur, sağda olmaz. Yani? Ya solda ya da hiç. Kanadı kullanamayan, Zaha hep içeri doğru kat etmeye uğraştı. E tabii oyun gövdeye sıkışınca, İcardi de stoperler içinde sıkıştı. Rizespor savunması da parke taşı gibi sımsıkı, bütünlüğünü bozmadan kaldı. Mertens de zerre zorlamadıı.

Umduğu sonuca varamadılar

Peki, Angelino ne yaptı? Ben anlamadım da, galiba Buruk dahi anlamadı. Kerem D. ise çok top kaptırdı. Çizgi oyuncusu, çizgisini şaşırır, Mertens bekleneni veremez, Kerem D. ise neredeyse her pozisyonda bağlı kalırsa, ne olacak? Erken değişiklik yapılacak. Okan Buruk da beklemedi ve ikinci 45’e Kaan Ayhan, Olivieira, Ziyech değişikliği ile başladı. Başladı da değişiklikler sanki Rizespor’a yaradı! Bir baskı, bir baskı aman da aman! İşte bu baskı aralığında Abdülkerim topu taşıdı, Oliveira’ya pas ve şutunda Emirhan dokununca başarılı kalecisini ters köşede ve çaresiz bıraktı: 0-1. Oliveira’nın tek golüyle; hızlı, çabuk, langırt kalitesindeki oyunda Galatasaray kazandı. Rizespor da elinden geleni yapmaya çalıştı ama kulüp başkanlarının, umduğu sonuca varamadı!

Bunca yıldır müsabaka yazarım. Yazarım da Galatasaray‘ın ilk devre oynadığı futbolu anlatabilecek kelimeleri, inanınız bulamadım! Tempo, iştah ve saldırma tarifine çare ‘NREYAB HCİNUM‘ demekte! Galatasaray resmen ‘Tophane kavgası’ ritminde başladı. Hırslı, azimli, gözüpek, diri, amansız, azıcık ta plansız! Hele hele 60 sonrası külliyen dağıldık. Almanlar 3 atak yaptı bir attı. Biz 15 hücumda 1 attık. İlk yarıdaki 1-1 beraberlik Dünya markası ile, Dünya markası olma yolundaki kurum arasındaki, kapatılması şart farktı! İkinci yarı 60’tan itibaren tempomuz düştü. İlk yarıda atamadıklarımızın, ‘ahı vahı’ da yüreklerimizi sardı! Kane de fırsatı yakaladığı anda golünü attı: 1-2. Almanlar rahatladı ve 3’ncüyü de attı.

Haddimizi bilemeyince

İkinci yarı galibiyeti kovalamaktansa, haddimizi bilerek işi beraberliğe bağlamamız daha akıllıca olmaz mıydı? Haddimizi bilemeyince, tüm heveslerimiz ve beklentilerimiz akim kaldı! 1-1’i korumamız ya da korumayı bilmemiz, e tabii uygulamamız da lazımdı beceremedik. Sahada yürümeye başlayanları da, zamanında değiştiremedik. Tempo ayar hatası mı demek lazım bu sonuca ne? Geçmişte bizim boksörler rakibin üzerine patır kütür gider, bizler de zevkten ve döğüşkenlik keyfinden çıldırırdık. Adam puan alıcı 3 tane atar, bizimkini grogi eder yener giderdi! Dün gece de öyle bişi oldu... Kafayı bulduk ama fena halde çarpıldık sonunda !

İstanbul derbisi her iki taraf için de, son derece önemliydi. Bu tür kritik müsabakalar genellikle kabız ayak topu çekişmelerine gebe oldu geçmişte! Fakat dün gece Galatasaray ve Beşiktaş heyecan dolu bir 90 dakika sundu izleyenlere. Açık teşekkürü de hak ettiklerini söylemeliyim elbette. Hele hele Rosier beraberlik golünün asistini yaptı, son dakikada da müthiş bir gol kaçırdı. İkinci yarı oyuna giren ve beraberliği sağlayan Chamberlain’in de, Rosier ile beraber geceye harikulade heyecan ve futbol renkliliği kattığı, doğru değil mi?

Burak Yılmaz ekibini çok iyi hazırlamış. İlk 15 dakika mükemmel hücum girişimlerine imza attılar. Daha sonra Galatasaray’ın topa ve oyuna hakim olduğunu gözlemledik. Önce Icardi Zaha’ya şahane bir pas attı, olmadı. Tayfur’un kafası tehlike yarattı. Ve Icardi hep bildiğimiz işini icra etti: 1-0. Icardi’nin topunu Colley çizgiden çıkardı. Daha sonra ise Mert yine Icardi‘nin topuna ceza çizgisi dışında elledi! VAR uyarısıyla kırmızı geldi. Mert değerlerinde bir sporcu da zaten başka türlü asla ihraç edilemezdi!

Beşiktaş’ın 10 kişi kaldığı halde mücadele ve azimden taviz verdiğini hiç kimse söyleyemez. Söylememeli! Galatasaray‘ın da beklenen akıcı futbolu örneklediğini. Gecenin iyilerinden Hadziahmetovic’in eline gelen topa ‘talihsizlik‘ demeli. Milenyum’un ve gecenin yıldızı İcardi 82’de skoru belirledi. Penaltı ve 2-1 bitti. Harikulade bir gece yaşatan tüm Galatasaraylılar’a teşekkürler, görsel muhteşemdi. Yaşasın Türkiye Cumhuriyeti, nice 100 yıllar...

Manchester soğuk, yağmurlu havasından, Antalya rutubetli ve sıcak iklimine uyum her babayiğidin harcı olamaz elbette. Üstelik ManU gibi zorlu bir rakibin ardından; asla yabana atılamayacak, Nuri Şahin ekibi ile zorlu lig ve puan mücadelesi hele! Galatasaray arka solu ve ön sağı ilk yarı arızalıydı. Antalyaspor çok tehlikeli oldu. Neden? Jehezkel mükemmel bir hücumcu da o yüzden. Her pozisyonda galip geldi. Topu mükemmel kullanıyor ve müthiş adam eksiltiyor. Muslera ve Abdülkerim zamanında devreye girdi. Açıkçası şans da yardım etti! Ev sahibi resmen istinat duvarı kurdu savunma orta sahasını majino hattına benzer şekilde yapılandırarak. Okan Buruk 0-0 biten ilk yarının ardından doğru değişiklik yaptı. Ve yerinde değişim katkılarıyla, 2-0 galibiyetle Sarı-Kırmızılılar’ı sevindiren sonucu aldı. Zorlu Manchester gecesi ardından, boğucu Akdeniz iklimini 3 puanla atlatmak meseleydi. Buruk ve futbolcuları kazasız üzüntüsüz atlattı.

Sanchez, İcardi asistini gole tahvil etti ve siftah yaptı: 0-1. Tete ve Mertens kalitelerini fark ettirdi. Ettirdi de Tete gibi iyi niyet temsilcisi, vurması gereken yerde ne diye pas yaptı. Vursana usta! Balongo da bir başka bomba! 77’de olmazı oldurdu, arkasından da topu direğe vurdurdu. Buruk’un orta sahayı revize etmesi gerek diye düşünürüm. Yorgunluk ve zorlu müsabakalar tamam, teknik kadro bu meseleye çözüm bulacaktır. Anlaşıldı mı tamam! 88’de İcardi’nin golü VAR’dan geldi.

Zorbay Küçük, büyük başarı gösterdi. Kartları son derece yerinde, hakimiyeti ve kararları mükemmeldi. Akdeniz akşamları da Aslanlar için güzeldi.

Cennet mekan; kurucu Ali Sami Yen ‘Hedefimiz yabancıları yenmektir‘ talimatını vermişti ya. Bu talimata itaat eden her Galatasaraylı sağ olsun var olsun, başarıları daim olsun. Kolay mıdır arkadaş; Old Trafford’da 90 dakika boyunca, İngilizler’i sus pus edip, ‘Re Re Re Ra Ra Galatasaray Galatasaray Cim Bom Bom’ nidalarını dinletmek? Man. United gibi bir İngiliz armadası markayı, ucuz kurtulduğuna şükür ettirmek. Hem de 3-2 yenerek. Galatasaraylı canları böylesi kendinden yüreklendiren tüm stada kafa tutmalarını sağlayan nedir? İdari yönetimin transfer başarıları, Sarı-Kırmızılı formayı giyen Dünya markaları ve tabii; camianın bağrından yetişen muhteşem futbolcu, büyük teknik direktör Okan Buruk.

Şiir tadında iki kahraman

Son dakikaya kadar güven veren bir Türk Armada’sını izleme mutluluğunu yaşadım. Ne yediğimiz ilk gol, ne de kaçan penaltı kılımı dahi kıpırdatmadı. Neden? Çünkü Aslan’lar topluluğu, her halleriyle güven zerk etmişlerdi de ondan. 17’de Hojlund attı 5 dakika sonra Zaha heveslerini kursaklarında bıraktı. O ne ustaca aşırtmaydı? Boey’in gol sevinciyle müsemma MU golünü önlediğini görmek muhteşemdi. Icardi’nin savunmamızda örneklediği müthiş hamleler de. Kaan Ayhan, Abdülkerim bir başka anlatılası şiir tadındaki iki kahramandır. 67’de yaşanan ise Sanchez şanssızlığı, hatta nazar boncuğu. Kerem ‘tarih yazacağız’ dedi. Icardi de, ‘Ben kolay değil, zor gollerin kralıyım’ diyerek zaferi damgaladı.

İstanbul’un uzun zamandır beklediği yağmur sağanak halinde bir geldi ki aman da aman! Kaleci Bahadır, Ankaragücü adına açılmış bir gökkubbe şemsiyesiydi sanki. Cesur, cengaver, dilaver yiğit yani; ismiyle müsemma Bahadır destansı bir kalecilik örneği sahneledi. Galatasaray ‘durmak yok, yola devam’ felsefesiyle, baştan sona hareket halinde ve galibiyete konsantreydi. Türkiye Süper Ligi’nde böylesi tek taraflı baskı yaşanan bir 90 dakikaya acaba şahit olunmuş muydu? Tüm bu baskıya rağmen ilk golü atmak Ankaragücü ve Cephas’a kısmet oldu. Atamayana atarlar misali ama Galatasaray’ın atamadığından çok Bahadır’ın kurtarışları vaziyete sebep oldu. 8 dakika sonra Zaha öyle bir çaktı ki o salvoya bırak Bahadır’ı, Çin seddi dahi karşı duramazdı. 71’de ilan edilen gecikmeli golde ise Boey vuruşuna son anda yetişen bir yiğit el vardı. Bocalayan topu Hayrullah tamamladı: 2-1.

Çok farklı olur

Zaha daha bir güç kazanır, Tete mükemmel takım oyunu düşüncesine gol atma egoizmini de eklerse, çok şey çok farklı olur. Sanchez dediğim gibi çilek, krema her derde deva bitter çikolata. Kaan Ayhan’ın sporcu ve profesyonel karakteri gibi futbolu da 10 numara. Icardi de az daha kuvvetlense, iki stoper değil 4 tanesi yetmeyecek! Mertens her daim king şüphesiz… Galatasaray’a güveniniz Okan Buruk ile harikulade sevindirici neticelere gidecek…. Elbette uyum ve hazırlanma süreci bitecek nokta.

Uzun yola çıktığınızda, en çok dikkat etmeniz gereken detaylardan ikisi, lastik ve sibopların sağlamlığı olmalı. Galatasaray hücumda patinaj yaparken, rakip ceza sahası içinde de resmen lastik patlatıyor. Dün gece iyi ki sibop sağlam kaldı! Yoksa Galatasaray’ın hali berbattı. 15-52-52‘de Muslera mükemmel kurtarışlarla İstanbulspor’un Galatasaray‘ın tepe takla devrilmemesini sağladı. Hele hele 74’te İbrahim sağdan nasıl aktı? Top çizgiden çıkarılmış olsa da, dua etsinler ofsayttı. Futbol acımasızdır. Haddini bilmek rakibi asla hafife almamak gerek. Uzun sözün kısası Sarı- Kırmızılı ekibin, İstanbulspor karşısında fanteziye kaçması yakışmadı.

Pek hoşuma gitmedi

Cruyff bir penaltı vuruşunu arkadaşıyla pas olarak kullanıp, tekrar topu almış ve şık bir gol atıp akıllara kazınmıştı. Bir farklı versiyonunu da Messi ve Suarez uygulamış futbol temaşasına renk katmıştı. Dün gece de Icardi ve Kerem benzerini uyguladı, Jensen terse yattı, Icardi de dışarı attı. Sonra Kerem ile İcardi daha zor pozisyonu gol yaptı: 1-0. Dün gecenin görüntüsü pek hoşuma gitmedi. Okan Buruk’un da hiç hoşuna gitmemiştir tabii! Kazanırken güzeldir de, bazı gerçekleri de kontrol ve servis gerekir yola çıkmışken bile. İstanbulspor’un kontraları sebebi doğru tahlil, tespit ve tedavi edilmeli!

Dünya Güreş Şampiyonası’nda 87 kilo yarı finalinde Ali Cengiz, bir Ali Cengiz oyunu yaptı, Kazak rakibi Nurultan’ı tuş ediverdi. Voleybolcu kadınlarımız da Japonlar’ı Kamikaze’den beter etti! Bugün de müjdeli haberler bekliyoruz. Emre Belözoğlu’na da istifa ettiği günün akşamı, Başakşehir’in yaptığı ani transferlerle de, teknik ekibe bir Ali Cengiz oyunu oynandığını düşünüyorum ya! Neyse… Galatasaray 90 dakikaya mükemmel başladı. Geçen sezon Türkiye Kupası’ndaki Ali Cengiz oyunlarıyla aklımda kalan Sağlamın; vermediği penaltı ve Berkay’a esirgediği kırmızı kartla oyunu dengelediğini düşünüyorum da, günahı boynuma! Maçın başından beri pek gözükmeyen Ziyech adeta eşek arısı gibi bir vızıldadı ve Tete asistinde golü attı.

Her yerde kıpır kıpır

Tete çok enteresan bir oyuncu. Top rakipteyken var, Galatasaray’dayken zaten var. Ya Torreira her yerde olan kıpır kıpır bitten farksız valla. Gözümle takipte zorlandığım yerde, Başakşehir leşkerleri ne yapsın ki? Boey’yi acaba Türk vatandaşı yapamaz mı Galatasaray? Çok çok lüzumu var. İlk yarı az görünen Icardi penaltıyı attı, hiç gözükmeyen Kerem Aktürkoğlu da penaltı aldı. İyi niyetli Barış ise 2. yarı yerini Kerem’e bırakmıştı. Oliveira da öbür Kerem’e. Kazımcan’a geçmiş olsun diliyor, Abdülkerim’in Kaan’la daha rahat oynadığını görüyorum. Davinson başlı başına krema, çilek, pasta... Ah Muslere vah Muslera, Beckenbauer’likten vazgeç Allah aşkına. Bu kaçıncı hata? Şimdi 2-1 ve korkulu rüya. Sağlam’ın son düdüğü ve 2-1 kazandı Galatasaray...