Kadro olarak kendi idealine yaklaştığında ortaya bir başka Trabzonspor takımı çıkıyor. Oyuncuların yardımlaşmasına, pas kalitesi ve öne doğru dikine bir yönelim de eklenince böylece seyir zevki daha da artıyor. Bunlara bir de tempo ve hız seçenekleri de eklenince dün akşamki gibi coşkulu oyun kaçınılmaz oluyor. Dün akşam, aslına bakılırsa beklenen bir maç başlangıcı yaşanmış oldu Trabzon’da... Bekleyecek, doğru kapanacak ve geçişlerle de hızlı çıkıp gol arayacak bir İstanbulspor izleyebilirdik. Bu senaryoyu da çalışmış olan Trabzonspor, maçı uzunca bir süre paslarla, kenar ve merkezden hamlelerle tamamladı. Bana göre biri Abdülkadir Ömür’den diğeri de Yusuf Yazıcı’dan olmak üzere iki başarısız şut girişimi golün de işareti gibi oldu.

Yusuf’un geri dönüşü

Hafta içi kupada iki gole imza atan Yusuf Yazıcı, bu akışkanlığını devam ettirerek kendisine ilk 11’de görev veren Abdullah Avcı’nın güvenini boşa çıkarmadı. Çok estetik bir gole imza attı ve o en zor kısım olan kilidi açan isim oldu. İkinci yarıda İstanbulspor’un alabileceği her riski Trabzonspor lehine çevirdi ve farkı daha da açtı. Başakşehir maçından sonra büyük bir eşik geçilmişti. Ümraniye ve dün gece sonrası normalleşme sürecinin başladığı ve hedeflerin kovalanması adına hikayenin ikinci bölümüne geçildiğini düşünüyorum.

Rotasyon kaldırmayan maçlardan biri daha oynandı denilebilir. Trabzonspor bu tip maçları çok oynadı. Çok benzer durumlar da yaşadı. Bir taktik disipline karşı, uyumsuz oyuncular grubuyla düşülecek durum tam da bu olabilirdi. 'Koca bir ilk yarı' ifadesini sık kullandığımız dönemler gibiydi ilk yarısı maçın. Oyun planı mutlaka vardı ama oyuncuların bu oyun planına sadakati tartışma götürür bir görüntüdeydi. Ümraniyespor'un ligdeki durumu yanıltmasın. Oynadıkları oyun haftalardır yüzlerini güldürmemiş olabilir ancak rakipleri için her daim çözülmesi zor bir takım oldular. Dün akşam da çok iyi alan daralttılar, orta alanda Trabzonspor’un rotasyonundan da çok iyi faydalandılar.

Doğru 11'le bitirdi

Trabzonspor’da oyuncular ilk yarıda adeta birbirini tanımayan, birbiriyle ilk kez oynar gibiydiler. Hamleler sonrası gelen pas oyunu, öne doğru hızı da artırdı. Hugo’nun golü sonrası uzatmalarla oyun tamamen Trabzonspor’a döndü. İlk 11 değil son 11 Trabzonspor’u tura taşıyacaktı, öyle de oldu. Ayrıca inat ve ısrar sanırım hocanın moralini yükselten ana unsur olmuştur.

Trabzonspor oyunun uzunca bir bölümünü şampiyon olduğu geçen sezondaki gibi oynadı. Tıpkı o sezona ait stresi yaşar ve yaşatır gibiydiler. Bunun bir çok sebebi zaten biliniyordu, beklenen de oldu. Hafta içinde yaşananların izleri gerek kenar yönetiminde gerekse oyuncularda hissedildi. Rakip Başakşehir’in oyununda Abdullah Avcı izleri, Trabzonspor’da da Abdullah Avcı’nın ta kendisi olunca oyun büyük bir taktik savaşa dönüştü. Kilitlendiği anlar, genişlik kazandığı anlardan daha fazlaydı karşılaşmanın. Bakasetas’ın şutuyla topa yüklediği enerjiyi kaleci Volkan’ın söndürememiş olması sonrası top kalan enerjisiyle adresine ulaştı ve Trabzonspor öne geçti. Fizik kalite olarak Başakşehir, teknik beceri olarak da Trabzonspor uzunca süre mücadeleyi ortalarda götürmeyi başardılar.

‘Buradayız’ mesajı...

Okaka ön tarafta, Ndayisimiye orta sahada Duarte de defans hattında fizik üstünlükleriyle dikkat çekti. Özellikle ilk yarısı karşılıklı kontrol, karşılıklı mücadele ile geçince Trabzonspor’un teknik kapasitesi yüksek oyuncularının savaşma arzuları onları hayli yordu. Değişikliklerle birlikte de oyunun son bölümü skor koruma ve puan odaklı geçti. Abdullah Avcı ve Trabzonspor için son derece kritik bir eşik böylece geçilmiş oldu. Siopis yine insanüstü efor, Abdülkadir Ömür hem teknik hem savaşçı ve Uğurcan Çakır’ın da kendini bulduğu bu karşılaşma takım halinde ‘buradayız’ mesajıyla doluydu. Bir de Peres’in dönüşü bile çok etkiliydi.

Trabzonspor evinde Başakşehir’i misafir ediyor. Kendisi gibi ligin zirve hesapları yapan takımı karşısında hedef mutlak kazanmak. Fırtınalı bir haftanın ardından tam bir fırsat maçına çıkılacak Trabzonspor adına. Abdullah Avcı eski takımına karşı. Huyunu suyunu bildiği, çok emeğinin dokunduğu, Başakşehir’e karşı geçen haftanın tüm izlerini silmek için farklı bir Trabzonspor izleyeceğimizi düşünüyorum. Motivasyonun dozu çok önemli. Aşırısının da tıpkı azı kadar zararlı olduğu düşünülürse; kontrollü bir takıma karşı kontrollü bir takım oyunu bizi bekliyor.

Hamsik 11 başlayabilir

Maxi Gomez dönüyor. Trezeguet mutlaka sol tarafta asli yerinde olmalı bu kez. Naci ve Umut ise hamle oyuncusu olarak hocalarının yanında görev beklerler gibi duruyor. Djaniny sağ tarafta, Siopis Bakasetas-Abdülkadir orta sahada mücadele verir. Abdülkadir sağ önde oynar ve Hamsik ilk 11 başlarsa da şaşırmam. Mevkilerinde oynayan oyuncular göreceğimiz düşünülürse Vito rHugo’nun yokluğunda Denswil sol stopere dönebilir. En önemlisi ise böyle bir süreçte sahaya karakter koymak. Bordo-Mavili takımda bunu yapabilecek fazlasıyla saha içi lideri var.

Sıfır hata şart...

Trabzonspor için bu akşam oyun anlamında çok farklı senaryolar izleyebiliriz. Alanya maçının sonuçtan bağımsız mükemmel başlangıç oyunu, bunlardan başlıcası. Bu oyunun defosu olan geri dönüşler için dinamik orta alan ve defans hattı olmalı ve sıfır hata ile oynanmalı. Trabzonspor son maçın skoru ne olursa olsun iyi işlerinde kontrollü bir şekilde ısrar etmeli. Alınmış büyük dersler var... Maxi Gomez’i topla buluşturma senaryoları hayata geçirildiğinde Trabzonspor’un kazanması daha da kolaylaşır.

Şimdi daha fazlası istenecekti, daha iyisi. Şampiyon böyle oynamazdı. Travmalar unutulmuştu. En büyük tehlike de... Abdullah Avcı’nın gelişiyle birlikte; her daim yüksek olan ancak sağa sola savruk Trabzonspor enerjilerinin tümü bir orta noktada toplanmış ve büyük bir sinerji elde edilmişti. Hocanın iletişim dili, takıma, oyuna olan inancı yükselmişti. O da “En iyi bildiği oyunla” hatta onu Avcı yapan oyunuyla umutlandırmış, ikna etmiş, sonrasında da istikrarlı bir şekilde şampiyonluğa uzanmıştı. Yeni sezonla birlikte ne değişmişti peki? Değişen şuydu. İnsanoğlunun dünya döndükçe o değişmeyen , “Fazlasını isteme” duygusu. Buna yanıt vermesi gerekiyordu Abdullah Avcı’nın. Kimse gidenlere, sakatlıklara, hedefteki takım olmana bakmayacaktı. Daha iyisi olmak için farklı olman bekleniyordu. Sinerjinin kaybolmaya başladığı, enerjinin savrulmaya meylettiği şu günlerde duruma dair, oyuna dair öncelikli bir tahminim var. Kötü de (Sabır, pas, takım savunması vs.) oynasa kazanmak Trabzonspor’u şampiyon yapmıştı değil mi?

Vefa kalmıyorsa eğer...

Artık, “Kötü de olsa” seçeneği kabul görmüyordu. Hoca da bunu fark etti ve bilmediği diyemem ama inanmadığı bir oyuna yönelmek zorunda kaldı. Eski ama şampiyon yapan oyuna sabır yok, yenisine zaman ve ortam yok. Dikkat edin mevkilerinde oynamayan oyuncular görmeyecektik ama görmeye devam ettik. Bir Visca sakatlığı her planı bozdu ayrıca! Takım içi dengeler, maaşlar, huzursuzluk iddiaları, hoca başkan iletişimsizliği gibi dedikodusal konular da var ama dedikodudan öte değil... Nesini konuşalım! Fırtınayla özdeş Trabzonspor, bu kez sular sellerle imtihanda, bakalım nasıl verecek. Yıllar sonra gelen şampiyonluğun kredisi bu kadar erken ki sezon başından itibaren tüketiliyorsa, vefası da kalmıyorsa, “Artık sen de herkes gibisin” der geçerim ben de. Bir atın koşamaması, komutana bir haberin yetişememesi dolayısıyla savaşın kaybedilmesine mal olabilir. Böylece bir çivi yüzünden bir ordu yenilgiye uğrayabilir.

Ön alan baskısıyla rakibini çıkarmadığını düşünen Trabzonspor, aslında bir tuzağın da içinde olduğunu biraz geç farketti. Fark ettiğinde de iş işten geçmiş oldu. İlk yarısını 3-0 geride bitirdiği karşılaşmada rakip kalede varlık dahi gösteremediler... Plana göre önde baskıyla başlanacak, kapılacak toplarla sonuca gidilecekti ve bu Alanyaspor’un zayıf tarafıydı. Peki Alanya baskıyı kırdığında ne olacaktı? Sanırım planın bu kısmı pek düşünülmemiş olacak ki, birbirinin benzeri goller geldi. Abdullah Avcı ve oyuncularının dönüşlerde bu kadar sıkıntıya düşebileceği de öngörülebilir bir durumdu aslında. Opta verilerine göre geçen haftanın kadrosunda görülen Gbamin’in stoperde tercih edilmesi Trbzonspor’un başına büyük işler açtı.

Sorun olduğu açık

İlk dizilişte kağıt üstünde üçlü savunmayla gördüğümüz Alsanyaspor defans hattını atakları haricinde bir daha üçlü görmedik. Sürekli bir beşli, sürekli de önlerinde sağlam bir dörtlü ile savundular kalelerini. Bu hattı bir türlü kıramayan Trabzonsporlu oyuncular merkezi geçmekte başarılı olamazken; ne Naci’yle ne de Trezeguet’le kenarlardan iş üretemediler. Dönen toplar zaten gol oldu yağdı adeta Trabzonspor kalesine. Gelelim sadete... Ortada bir sorun olduğu açık... Hoca kaynaklı, oyuncu kaynaklı, hoca-oyuncu kaynaklı, ya da daha fazlası... Ama ortada bir sorun olduğu apaçık artık. Son şampiyon tanınmaz halde çünkü!

Trabzonspor Alanya’ya moralli gitti. Giresunspor önünde alınan farklı galibiyet Karagümrük maçının izlerinin silinmesi adına önemliydi. Giresunspor maçında oynanan oyundan çok alınan skor, kazanma arzusu, oyuncu grubunun coşkusu gibi değerler dikkat çekiciydi. Şimdi Trabzonspor için istikrar zamanı. Kazanmayı akışkanlığa dönüştürme zamanı.

İkisi de topu seviyor!

Alanyaspor’un Farioli’yle birlikte istikrarlı, ısrar ettiği bir oyunu var. Hücum planlarını daha en baştan, yani kalesinden itibaren şekillendirmeye çalışan, birinci bölgesinde pas oyunuyla çıkma konusunda asla taviz vermeyen bir model bu. Bu oyunda ısrar, Alanyaspor’a bazen kazandırıyor, bazen de kaybettirebiliyor. Oyunları istikrarlı, aldıkları sonuçlar ise bir o kadar istikrarsız denilebilir. Oynadıkları oyun doğru analiz edildiğinde, analiz doğru oyuncularla da birleşebildiğinde rakipleri için işler kolaylaşabiliyor. Her iki takım da topla oynamada yüksek oranlarıyla dikkat çekiyor.

Orta saha yorulabilir

Trabzonspor geçen yıl şampiyonluk sezonunda bu rakip oyununun zaaflarından faydalanıp farklı kazanmıştı. Benzer senaryo ile karşılaşabiliriz; çünkü planları aynı. Ancak uzun toplarla çıkış sürprizi de gelebilir ev sahibinden... Abdullah Avcı’nın oyuna ön alan baskısıyla başlayacağını düşünüyorum. Dönüşler Trabzonspor orta sahasını yorabilir. Bakasetas, Siopis ve özellikle de Abdülkadir Ömür yükselen performanslarını Alanya’da da yükseltemeye devam ederlerse, işler kolaylaşır. Bulunacak erken bir gol de Bordo-Mavili takımı rahatlatır. Sağda Djaniny tercihini görebiliriz. Trezeguet hem baskıda hem de geçişlerde maçın adamı olmaya aday.

Ligimizde kritik haftalar yaşanıyor. Tam da derbi haftası olunca ve yaşananlar da düşünülünce her puan ekstra önemli hale geldi. Kısacası lig ısınıyor ve şu hengamede kazanmak çok kıymetli. Giresunspor mütevazı kadrosuyla, oynadığı doğru oyunla, tam bir teknik adam takımıydı. Büyüklerle oynadıkları maçlarda aldıkları puanlar düşünüldüğünde bu karşılaşma da her türlü sonuca açık hale gelmişti.

Doğru zamanda hamle

Trabzonspor, Fenerbahçe ile Karagümrük maçları arasındaki farklılaşan, başkalaşan oyununa sebep olan ‘rakip oyunları'nı çözerek maça başladı. Doğru analizle oynandı. Model Karagümrük maçının modeli olacaktı. Giresunspor doğru kapanan, temaslı oynayan, izin vermeyen oyunuyla Trabzonspor’u uzun süre orta atmaya, uzun oynamaya zorladı. Kendi kalesine attığı golle geriye düşen Giresunspor, beraberlik için geldikçe arka tarafta alan bırakmak zorunda kaldı. Ancak son pas ve bitiricilik sorunu yaşayan Trabzonspor golü yine bir Bakasetas ortasıyla buldu. Hamleler doğru zamanda geldi. Özellikle Naci 'uzun süre oynarım' mesajı verdi.

Gbamin'in faydası

Doğucan’la ‘uzak şut’ golü oyunu tamamen Trabzonspor lehine bitirmiş oldu. Karagümrük şoku böylece atlatıldı. Kazanmak, çok da iyi futbol olmadan farklı kazanmak yeni bir başlangıç için önemliydi. Trabzonspor doğru oyun stratejisi, isabetli pas, sabır oyunu kavramlarını hatırlayarak geçen yılın başlangıç formatına dönmüş oldu. 45 günlük arada Gbamin’i stopere monte eden Abdullah Avcı, böylece bu ihtiyaçlı döneminde oyuncusunu da yeni bölgesine alıştırmış olmanın faydasını gördü.