Sanki 10 hafta boyunca sadece bu maçın hazırlığını yapmış gibiydi Fatih Tekke ve öğrencileri. Mükemmel bir maç başlangıcı, kusursuz bir oyun planıyla birleşince Trabzonspor, karşısındaki güçlü rakibine bu maçın favorisinin aslında kendisi olduğunu hissettirdi. İstanbul’a gelirken herkes Galatasaray’ın tempo ve kalite farkıyla üstünlük kuracağını düşünüyordu ancak sahada bambaşka bir senaryo vardı. Oyun disiplininden taviz vermeyen, her anı titizlikle oynayan, yardımlaşmayı, alan paylaşımını ve sabrı elden bırakmayan bir Trabzonspor izledik. Baskılar kırıldı, karşı baskılarla rakibin pas kanalları tıkandı, oyun üstünlüğü ev sahibine verilmedi. Galatasaray son bölümde değişikliklerle topa daha çok sahip olsa da, Trabzonspor’un oyuna kattığı direnç ve organizasyon Şampiyonlar Ligi temposuna cevap verecek düzeydeydi.

Sistem takımı

Fatih Tekke’nin ilmek ilmek ördüğü sistem, kadro kalitesi ve bütçe farkına rağmen amacına ulaştı. Bu oyun, devre arasında takıma eklenecek 3-4 kaliteli oyuncuyla birlikte ligin tüm dengelerini Trabzonspor lehine çevirebilir. Çünkü Trabzonspor artık sadece mücadele eden değil, planını sahaya yansıtan bir takıma dönüştü. Tekke, on birinci haftada sahaya sürdüğü on birle, bitirdiği on birle, yaptığı hamlelerle ve aldığı risklerle büyük kazandı. Onana, verdiği güvenle takımın omurgasını oluştururken; Fatih Tekke de sistem takımı kurarak geceye damgasını vurdu. Trabzonspor baskıyı kırdı, rakibin baskı silahını elinden aldı ve geriye tek bir cümle kaldı: “Bu takıma birkaç kaliteli oyuncu eklense neler olurdu?”

Dev maç öncesi herkesin aklındaki soru aynı: Trabzonspor oyununda bir değişiklik olacak mı? Fatih Tekke yönetiminde haftalardır üzerine koya koya ilerleyen bir sistem var. Onana’yla başlayan, Onuachu ve Augusto üzerinden şekillenen bu oyunda artık ‘nerede oynanacağı’ kadar ‘nerede oynanmayacağı’ da belirleyici. Galatasaray, hem ligde hem Avrupa’da ön alan baskısını oyunun merkezine koymuş durumda.

Deplasmanda ve büyük seyirci baskısı altında, Trabzonspor’un topu kendi bölgesinde fazla tutmaması gerektiğini analizlerle belirlediklerine eminim. Galatasaray, attığı gollerin çoğunu ön alan baskısıyla kazandığı toplarla buluyor. Bu nedenle Trabzonspor’un kaleciden itibaren öre öre işlediği oyununda bu kez ‘menfaat gereği’ bazı tavizler olabilir. Ama Fatih Tekke’nin karakterinden taviz vermeyeceğini de biliyoruz.

Futbol şöleni...

Formül aslında net: Baskıyı kır, Onuachu’yu mutlaka bul, istasyonda biraz bekle, defans arkasına koşular yap! Kafamda oynadığımda bu maç, ‘orta sahaların çabuk geçildiği’ klasik bir derbiye evriliyor. Galatasaray’ın kritik bölge eksikleri, Trabzonspor’u hızlı geçişlerde ön plana çıkarabilir. Uğurcan ve Onana, Onuachu ve Osimhen... Bu kaos ortamında, sahada nefes kesici bir futbol şöleni bizi bekliyor.

Eyüpsporlu Luccas Claro’nun Trabzonspor tribünlerinin alkışları eşliğinde sedyeyle kenara gelişi hafızalara kazındı. Tribünler hep birlikte ayağa kalktı, “geçmiş olsun” alkışlarıyla daha güçlü dönmesi için adeta dua etti. Geçmiş olsun Claro, tez vakitte dönmen dileğiyle...

Galatasaray maçı öncesi mükemmel galibiyet serisini sürdüren Trabzonspor, İstanbul’a büyük moralle geliyor. Kalesinde her maç devleşen Onana, yine kusursuz bir performans sergilerken, kırılma anlarının başrolündeydi. Fatih Tekke ve oyuncuları kazanmaya koşullandıklarını, hedeflerinden şaşmadıklarını bu kez daha büyük bir kalabalık önünde ilan ettiler. Oyununa sadakat isteyen Tekke, takımının defolarını her hafta biraz daha azaltarak, emin adımlarla ilerliyor. Ben Muçi’nin transferine ve ısrarla oynatılmasına hâlâ anlam veremiyorum.

Katkısı düşük, gelişimi yok. Asıl mesele Muçi değil; Oulai gibi mükemmel bir detayın hakkını yeterince verememe ihtimalimiz. Onların enerjisi ve katkısına gölge bir oyun oynamaya kimsenin hakkı yok diye düşünüyorum. Oulai harika bir gole imza atarken, Folcarelli ile adeta performans yarışı içindeydi. Zubkov yine takımın en klas ayağı olduğunu gösterdi. Onuachu’nun boş geçmesi ise şaşırtıcıydı; topukla attığı gol olsaydı, yine gecenin yıldızı olabilirdi.

Bireysel rekabet Trabzonspor’u yukarı taşıyan en önemli etkenlerden biri. Fatih Tekke disiplini “formayı kaptıran zor geri alır” mesajı veriyor. Bu da yüksek tempolu bir takım yaratıyor. Muçi hariç... Derbi öncesi kazanmak çok değerli. Trabzonspor hedefe emin adımlarla yürüyor.

Bir önceki iç saha maçında tribünler kapasitenin hayli altındaydı. Bu durum, liderin en yakın takipçisi konumundaki bir takım için hak edilmemiş bir tablo. Rizespor karşısında ilk 20 dakikada istediği sonucu alan ve farkı artıracak bir görüntü veren Trabzonspor, sonrasında ciddi sıkıntılar yaşasa da her maçtan önemli dersler çıkarıyor. Üstelik bu dersleri kazanarak almak, her teknik adamın tercih edeceği bir durum.

Fatih Tekke’nin ekibi artık kaybetmeyen, kazanmaya alışkın oyunculardan kurulu; oyunun bazı bölümlerinde rakibine büyük üstünlük kurabilen bir takım. En geriden kısa ve ayağa paslarla oyun kurmayı, sabırla gole gitmeyi ezberlemeye devam ediyorlar. Bu oyunun artılarını ve eksilerini Rizespor karşısında taze yaşamış bir takım olarak, Eyüpspor karşısında nasıl bir tablo çıkacağını göreceğiz. Orhan Ak yönetimindeki Eyüpspor, Kasımpaşa galibiyetiyle moral buldu ve bu ivmeyi sürdürmek isteyecektir.

Farklı tercihler olabilir

Yine de her zaman söylediğim gibi; bu tip maçlarda Onuachu’su olan favoridir. Ancak Trabzonspor, geçmişte olduğu gibi, yolu BordoMavili kulüpten geçen oyuncuların ekstra motivasyonuna dikkat etmeli. Rizespor maç kadrosundan 2-3 farklı tercih gelirse şaşırmam. Defans arkasına koşular Augusto’dan, yüksek toplar Onuachu’dan gelecektir. Birinci bölgede geçirilen zaman çok şeyi belirler; iyi orta gol getirir, çok orta daha fazlasını.

Trabzonspor’un maçlarını yazmak da yorumlamak da kolay değil demiştim; Rize’de yine benzer bir tabloyla karşılaştık. Maçın ilk 20 dakikasında oluşan oyun ve atmosfer, farkın büyüyeceği izlenimini veriyordu. Ancak rehavet mi, konsantrasyon kaybı mı, yoksa başka sebepler mi bilinmez; yapılan bireysel hata sonrası Rizespor oyuna ortak oldu. Golün ardından Trabzonspor’un başlangıçtaki etkisi kayboldu, Rizespor cesaretlendi, oyunun kontrolü tamamen ev sahibine geçti. Bu kabul edilebilir bir durum değildi. Baskı, futbolun olmazsa olmazıdır. Trabzonspor, 2-0’dan sonra kendi sahasında top çevirip atak hazırlığı yaparken rakibin tuzağına düştü. Hata bireysel görünse de, rakip alana yeterince hızlı geçmeyince bu hatalar kaçınılmaz hale geliyor.

Gereksiz gerilim

Sonuç itibarıyla gereksiz gerilime rağmen Trabzonspor, kazanmayı bildi. Fatih Tekke’nin oynatmak istediği oyunun bu kadroyla belli bir yere kadar taşınabileceğini düşünüyorum. Devre arasına kadar eksikler netleşir, doğru hamlelerle sezon sonunda hedefler tutturulabilir. Maç öncesi vurguladığım gibi, Trabzonspor’un kazanma kadar kaybetmeme alışkanlığı da artık güçlü bir refleks. Sezon sonunda kimse bu tip maçların detaylarını hatırlamayacak, bu puanların takımı nereye taşıdığını konuşacak. Tıpkı şampiyonluk sezonunda olduğu gibi.

Trabzonspor, Rize deplasmanına güçlü alışkanlıklar edinerek gidiyor. Bunların ilki kazanma, ikincisi ise belki daha da değerlisi kaybetmeme alışkanlığı. Fatih Tekke’nin ısrarla oyuncularına ezberletmeye çalıştığı oyun planı artık somut sonuçlar vermeye başladı. Ekstrem bir kadro eksikliği yaşanmadığı sürece bu ezber, her maç üzerine koyarak gelişen bir oyun anlayışına dönüşüyor. Rize karşısında da benzer bir kurgunun sahaya yansıyacağını düşünüyorum. Oyun içinde ya da bireysel hatalarda ise Onana devreye giriyor ve kurtarıcı rolünün hakkını fazlasıyla veriyor. Milli ara dönüşleri her zaman zordur; bu maçta da klasik bir dönüş sendromu yaşanabilir. Ancak her iki takımın da son hafta yüksek gol ortalaması, bu karşılaşmanın da bol pozisyonlu geçeceğini düşündürebilir. Özellikle psikolojik eşik ki bu ilk golün erken gelmesi olur; hakikaten karşılıklı çok pozisyon ve gol izleriz diye düşünüyorum.

Denge için Okay...

Trabzonspor adına merak konusu ise Bouchouari’nin alacağı süre ve sahadaki etkisi olacak. Onuachu’su olan bir takım, oyun disiplinini koruduğu sürece her maçta favori konumundadır. Onun tamamlayıcısı Augusto ile yine maça damga vurmaları sürpriz olmaz. Tekke’nin oyun dengesini korumak adına Okay ile başlaması kuvvetle muhtemel. Bu mücadeleyi psikolojik etkilerden bağımsız yorumlamak eksik olur. Şimdi merak edilen, Halil Umut Meler’in bu iklimin temposuna ne kadar uyum sağlayabileceği.

Yazılması, yorumlanması gerçekten zor bir takım Trabzonspor. İlk yarıda Okay’ın ceza sahası dışından yaptığı sert ve düzgün vuruş, yerden sekip kaleci Bilal’in hatasıyla birleşince ilginç bir skor ortaya çıktı. Oyun geniş alanlarda oynandı, oyuncular birbirinden kopuktu, iki kalede de pozisyonlar yaşandı. Bu tablo ev sahibi Trabzonspor adına düşündürücüydü. Ancak skor kimseyi yanıltmamalı. Çünkü bu ligde, derbiler dışında Trabzonspor’un kaybetme ihtimalini çok fazla görmüyorum. Mükemmel bir kalecisi, mükemmel bir santraforu var. Üstüne genç ve gelecek vadeden oyuncular da eklendi. İlk yarıda Okay’sız oynanabilecek bir rakibe karşı, Okay’lı bir orta saha tercihi yapıldı. Bu da geçen hafta çok iyi işleyen Folcarelli–Oulai ikilisinin bozulmasına yol açtı. Ama bazen bunları denemeden, yanılmadan görmek mümkün değil. İlginç olan; tam da Okay’ın fazla gözüktüğü bir anda golün ondan gelmesiydi. Bu gol oyunun kaderini değiştirdi.

Kazanma alışkanlığı

Zubkov ise başına buyruk, kendi dünyasında, takım oyunculuğunun dışında birkaç hafta geçiriyor. Ancak gol attı. Ve gol atan her zaman sevilir. Milli ara öncesi alınan bu skor mükemmel. Üç puan, yüksek kazanma alışkanlığı ve kaybedeceğine dair en ufak şüphe bırakmayan bir Trabzonspor. Ne aşırı övgü zamanı ne de yergi… Denemeler, yanılmalar elbette var ama sonunda kazanan yine Trabzonspor. Daha ne olsun! Şimdi artık şu soruya odaklanma zamanı: Tribünler neden bu kadar boş?

Sezonlar boyu konuşulacak Onuachu golü, gecenin en güzel anıydı. Maçta her şey vardı. İlk yarıda Trabzonspor daha fazlasını yapabilirdi, ikinci yarıda ise Karagümrük... Muçi’nin kenarda kalmasıyla Augusto tercihi karşılığını buldu. Yeni transfer Oulai umut verse de orta sahada eksiklik göze battı. Karagümrük ligin yeni takımı. Sonradan toparlanmış bir kadro. Trabzonspor için gerçek bir rakip değil aslında. Ancak penaltılar, ofsaytlar, defans arkasına atılan toplar ve yaşanan tehlikeler üç puanın dışında başka bir şey bırakmadı. Bu maç tam bir ders niteliğinde oldu. Hem kazandınız hem de tonlarca hatayla yüzleştiniz. Trabzonspor’da Mustafa Eskihellaç’ın yokluğu önemliydi ama tek bir oyuncunun eksikliği sol tarafı bu kadar dağıtmamalıydı.

Ders çıkarmak lazım

Bordo-Mavililer kolay kazanabileceği maçı uzatmalarda zora soktu. Sonuçta garip ama değerli bir galibiyet çıktı. Ligde puan sıralamasında her puan çok kıymetli. Hele ki bu ligde kadrolar Galatasaray, Fenerbahçe ve diğerleri diye ayrılıyorken. Trabzonspor’un topladığı puan bu açıdan önemli. Ancak oyunda hamleler, orta sahadaki geçirgenlik ve temassız oyun dikkat çekiciydi. Kazanırken bu hataları görmek teknik ekibin en büyük şansı oldu.