Maçın daha başlarında kazanacak, farka gidecek görüntü veren Trabzonspor’un oyun içinde yaşadığı bu gitgellerin iyi analiz edilmesi gerekiyor. Mükemmele yakın bir hücum gücü ve organizasyon çeşitliği ile taraftarlarını önce umutlandıran ama sonuçlandırmada eksikleri ile de bir o kadar hayal kırıklığı yaşatan bir Trabzonspor var. Milli araya kazanarak gitmek, ne kadar iyiyse, maç içinde oyuna bağlı oluşan kafa karşıklıkları bir o kadar moral bozucu cinsten. Bakasetas’ın biri uzaktan mükemmel şut ve diğeri penaltıdan olmak üzere attığı iki golüyle gelen galibiyeti elbette değerli kılan bir çok şey de oldu. Hikmet Karaman’ın ortaya çıkardığı ve uzun zamandır yükselen oyunuyla dikkat çeken Kayserispor’a karşı kazanmak bunlardan başlıcasıydı. Avcı’nın Siopis’i “yine eksik kalabiliriz” düşüncesiyle oyundan alması bile Abdülkadir Ömür’e duyulan umutları yeşertmesi nedeniyle takdirlikti. Ömür, orta alandan forvet hattına taşıdığı toplar, kurduğu bağlantılar, adam eksiltme, dikine gidişleri ve beceri gösterebilse arkadaşları “asistleriyle” Bakasetas’a verdiğimiz maçın adamı payesini pekala alabilirdi.

Zamanı doğru yönetmek!

Çok yetenekli oyunculardan bir sistem takımı oluşturmanın sancıları olabilir bu yaşananlar. Elbette çözümü Avcı biliyor. Golcülerinin bitiricilikleri bile bu sancıları düşük frekanslı, hissedilmeyecek bir düzeye çok kolay dönüştürebilir. Aslında ortada bir sorun yok bile dedirtebilir. Dün akşam Trabzonspor aldığı 3 puanla zirveden asla ayrılmayacağının mesajını verirken, kadro genişliğiyle bir çok şeyin yoluna girebileceğini düşündürttü. Not: Maç içinde her şey gibi zamanı da doğru yönetmek önemli, hakemin dikkatini bu konuda diri tutmak, maç sonlarında işinizi zorlaştırabilir. Aleyhinize bile olabilir. Olmayan faulden atılan oyuncusu olan takımsınız neticede!

Trabzonspor, Kayseri karşısında saha içinde mücadele edeceği oyuncular kadar kenarda da bir futbol aklıyla ‘hamleler’ noktasında mücadeleye hazır olmalı. Hikmet Karaman kabul edelim ki, Kayserispor’un eldeki kadrosuyla çok iyi, çok ses getiren sonuçlara imza attı. Bunu da kısa sürede gerçekleştirdi. Büyüklerde bile saymakta zorlandığımız ‘ideal 11’ konusunda güzel yol aldılar. Bir alkışı da iki önemli yerli oyuncu (Doğan Alemdar ve Emre Demir) ihracatıyla yaparak gönüllerde ayrı bir noktada konumlandılar. Bu detayların hepsi Kayserispor adına önemli moral ve motivasyon nedenleri.

Gervinho’ya alan açılmalı

Kadro kalitesiyle şampiyonluğun en güçlü adaylarından Trabzonspor’un yerli-yabancı ve sakatlıklar nedeniyle detaylarda kullanamadığı güçlü enstrümanları var. Örneğin Siopis’e alan açamamak gibi bir derdi olduğunu düşünüyorum Abdullah Avcı’nın. Gervinho gibi bir aktörün, sakatlıktan dönüşü nedeniyle oyuna sonradan dahil oluşları anlaşılabilir bir durumdu. Oyuna soğuk kaldığı için eksik olunan son iki maçın da kazandıracak golüne imzasını atamadığını düşünüyorum. Gervinho’ya da alan açmak gerekiyor. Yerli-yabancı hesaplama işi olmasa kadro kurmak kolay Trabzonspor’da. Güçlü hücumcuları ve organizasyonları olan her iki takımın karşılaşmasından çok gol bekliyorum. Özellikle Gervinho’nun yarım bıraktıklarını tamamlayacağı bir karşılaşma olacağını düşünüyorum.

Cornelius’a doğru orta...

Trabzonspor 10 kişi kaldığı maçlarda ürettiği tempo ile kaybedeceği maçları kazanmanın eşiğinden döndü. Sanırım kazanmanın da şifresi o oyunda. Topu daha çok ön alanda kullanan, oyalanmayan, oyun yönünü istediği hızda çevirebilen ve en önemlisi riskleri alabilen bir Trabzonspor’du, o izlediğimiz. Bunu maç başından itibaren yapabilecek oyuncu sayısı da var olunca, geriye maç başından itibaren aynı tempoyu rakibe kabul ettirmek kalıyor. Bu arada Cornelius sizden nitelikli orta bekliyor. Böyle bir oyuncu üzerine bir bina kuruluyorsa, doğru orta şart. Yoksa orta rekoru kırmanın çok da anlamı olmadığını Alanya maçında görmüştük.

Yine 10 kişi kalmasına rağmen, oyunu bırakmayan, kazanma adına her şeyi deneyen bir Trabzonspor vardı. Ligin daha başlarında kayıp puanlara rağmen bu hırslı oyunun hakkını vermek gerekiyor. Ancak liderlik fırsatlarının bu kadar tepiliyor olması da ayrıca düşündürücü bir durum olmaya devam etti. ‘Sorun psikolojik baskı mı?’ diyenler pek de haksız değiller gibi. Alkışı hak eden bir son bölüm olmasına rağmen, ‘neden maç başlarında tam kadro bu üretkenlik olmuyor?’ diye de sormak gerekiyor. Cornelius’un ilk yarıda önüne atılan topları tutması, arkadaşlarına alan açmasına rağmen bu oyuncunun istediği kenar ortaları alamaması da kafa karıştıran bir başka konu oldu. Bu oyuncu sahada olduğu sürece Nwakaeme’nin daha fazla orta atması gerekmiyor mu? Kapalı merkeze rağmen kanatlara zorlanan oyundan yine içeri katedişler atakların sonlanmasında sıkıntıya sebep oldu.

Alanya hiç bırakmadı

Alanyaspor’un Bülent Korkmaz’la birlikte yakaladığı ivme ve ürettiği oyunun sonuçlarının asla tesadüf olmadığı bir kez daha görülmüş oldu. İyi kapanan, temaslı oynayan, iyi de çıkan bir takımı var. Kazanabilirlerdi de. Böylesi bir maçı elbette Halis Özkahya’dan bağımsız değerlendirmek başta hakemlik müessesesine saygısızlık olur diye düşünüyorum. Hakikaten sahada verilen çok büyük emeği faul kararlarıyla, verdiği ve vermediği kart kararlarıyla ‘denge bozan ki∫i’ olarak geceye damga vurdu. Faul ya da sarı kart bile olduğu tartışılacak pozisyonda, üstelik ikinci sarı uygulaması ile Trabzonspor’u mağdur etmek gecenin haftaya sarkacak tartışması olmalı.

Sürekli maç oynama-izleme halinin futbol hayatımıza çok ciddi etkileri var. Zaman zaten sınırlı ve bir sonraki maç hemen geliyor. Haliyle geçmişe takılan kaybedecek. Sonrakine odaklanılması gerekiyor... Sakatlıklar, sahada eksik kalmalar, erken atılan-yenilen goller, kaleciye geri pas hatalarının ayyuka çıkması yoğun dönemin akılda kalan konuları. Trabzonspor da odaklandığı hedefinde tıpkı rakipleri gibi benzer saha içi sorunlar yaşayarak bu haftaya geldi. Geride kalan Konyaspor maçında bardağın dolu tarafına odaklanıp, benzer hatalara izin vermeden Alanyaspor maçına çalışıldığını düşünüyorum.

Çok zor geçecek

Koca bir maçın neredeyse tamamını 10 kişi oynayıp, üstüne üstlük ikinci yarısında da müthiş tempo üretip kazanabilecek pozisyonu bile yakalayabilmek bu anlamda önemliydi. ‘Asla bırakmayan takım’ görüntüsü üzerine bina edileceği çok fazla hikâyesi olacak Trabzonspor’un. Bülent Korkmaz’la birlikte müthiş bir çıkış yakalamış Alanyaspor’a karşı maçın zorluk derecesini kestirmek zor değil. Fantastik bir hücum gücü var Trabzonspor’un. Alternatifleri de var o bölgede. Üstelik bir kaç haftadır koşulların da zorlamasıyla defansif pratikleri de tazelenmiş, güncellenmiş durumda.

Taraftar faktörü önemli

Sert, dinamik, taktik disipline sadık bir Bülent Korkmaz takımına karşı; sabırlı oyun maçın anahtarı olacak. Özellikle tribünlerdeki izleyicilerin destek-köstek noktasında tercihlerini koşulsuz destek yönünde daha maça gitmeden planlamış olmaları gerekiyor. Trabzonspor’un hücum hattında ortak akıl ve organizasyon kabiliyetine, Alanyaspor oyun öngörümüzü eklediğimizde; Cornelius’un problem çözmede öne çıkacağını düşünüyorum. Onun üzerinden gitmek, hücumda çeşitlilik sağlar ve Danimarkalı forvet fark yaratabilir.

Erken atılan gol ve erken atılan Vitor Hugo karşılaşmaya dair tüm öngörüleri "işte futbol bu yüzden çok seviliyor" cümlesinin esrarengizliğine terk etti denilebilir.

Daha maçın başında zorlu Konya deplasmanında öne geçen ve artık farkı açması beklenen Trabzonspor bir anda 10 kişi kalınca senaryo tamamen değişiverdi.

Beklenti Abdullah Hoca’nın kenardan hamle yapacağı şeklindeydi. Öyle olmadı.

'Sorun tedaviden büyük'

Berat'ı arka tarafa çekip ilk yarıyı adeta Konyaspor forvetleri ile Uğurcan'ın becerileri arasında geçebilecek bir riskli oyuna terk etti Avcı.

Özellikle Abdülkadir Ömür’ü kazanma adına verdiği savaşa saygı duymakla birlikte, Ömür’ü daha ilk yarıda oyundan almamasını "Yine yeniden sorun üretmemek" şeklinde değerlendirdik izlerken. Ancak üretilen sorun, tedavi edilmeye çalışılandan büyük oldu. Öyle ki, Djaniny hamlesinin oyuna Trabzonspor adına kattığı dinamizm bile ilk yarıdaki hamlesizlik yanlışlığının net ispatı gibiydi.

'Uğurcan'dan bir demet resital'

Büyük bir mücadeleye sahne olan karşılaşmada Uğurcan Çakır adeta bir demet sunduğu resitaliyle takımının kaybetmemesinde en önemli aktör oldu.

Trabzonspor, zengin ve çeşitli kadrosuyla bu ligin ortalama üstü takımlarından.

O nedenle soru şu; 10 kişi ile yaptığı tempo ve kazanma arzusu ile bir puan mı kazanıldı yoksa 2 puan mı kaybedildi?

Lig uzun, sorular sormaya, dersler almaya devam.

Sezonun flaş takımlarından Konyaspor’a karşı rakipleri çok iyi organize olmazsa sıkıntı yaşıyor. Sabırlı oyun Trabzonspor’un deplasmanda en güçlü silahı olacaktır. Galibiyet halinde Trabzon’a lider dönme psikolojisi, sahaya olumlu mu, olumsuz mu yansıyacak göreceğiz...

Geride kalan 5 haftalık bölümün fotoğrafını çektiğimizde, Trabzonspor’un yüzü gülüyor. Kaygılar düşük, umutlar yüksek, hedef odaklı, kazanma odaklı bir takım izliyoruz. Kazanılmış olsa da görsellik adına ‘kötü oyun’ kategorisine koyduğumuz karşılaşmaların detaylarında, teknik doğrular olduğunu hafta hafta görmeye başladık. Kasımpaşa maçı öncesi mini bir seri beklentimin olduğundan bahsetmiştim. Bu iddiamın temel dayanağı; Abdullah Avcı’nın oyun anlayışı. Sezon başladığında geçen yıla göre ön tarafta daha iyi, arka tarafta geçen sezonu aratan Trabzonspor olduğunu sıklıkla söylemiştik. Kasımpaşa maçında bir çok konunun çözümüne dair emareler gördük. Takım savunması olgusu yeniden Trabzonspor’un en güçlü silahı olacak gibi.

Konyaspor gibi kadro ve teknik direktör istikrarının ne kadar önemli olduğunun kanıtı bir takımla, zor bir sınav verilecek şimdi. Takımdaşlık yüksek. Oyun enerjileri çok yüksek. Beraber oynama alışkanlıkları var. Konyaspor’a karşı rakipleri çok iyi organize olamazsa sıkıntı yaşıyor.

Usta ayakları yeter

Haliyle organize takım görüntüsü Trabzonspor’un en büyük avantajlarından biri olacak yine. Ve usta ayakları... Nwakaeme sezonu demiştik, Hamsik, Bakasetas şimdi de Gervinho ve Djaniny geliyor. Sabırlı oyun deplasmanda Trabzonspor’un en güçlü silahı olacaktır. Tek soru, Trabzon’a lider dönme psikolojisi sahaya olumlu mu olumsuz mu yansıyacak? Bu sorunun olumlu yanıtı ligin seyrinde çok önemli sonuçlar üretir.

Özellikle ilk yarıda oyunun sürekli durması sonrası ne oynayanlar ne de izleyenler oyuna konsantre olamadı. Oyunun bu kadar durması tempo yapması beklenen Trabzonspor’un daha da zorlanmasına sebep oldu. Önlem alması, kapanması ve sonuç almak için de hızlı çıkması beklenen Kasımpaşa için ilk yarı bu anlamda istedikleri gibi geçti. Uzun oynama mecburiyeti sonrası Cornelius’un aldığı her topta yanında yöresinde kimseyi bulamaması Trabzonspor’un etkinliğini daha da azalttı. Nwakaeme’nin arkasında iyi bir sol bekle henüz oynayamıyor olmasının da sıkıntıları gözle görülür şekilde ortaya çıkan bir başka durumdu. Takım performansının bu denli düşüşüne bireysel düşüşler yaşayan oyuncular da eklenince ortaya kazanma haricinde olumlu düşünce üretmeyen bir Trabzonspor çıkmış oldu. Avcı’nın Abdülkadir Parmak hamlesi ve bu oyuncunun daha ilk topla buluşmasında sakatlanması ile gelen saha içi dizilim sonrası değişimle birlikte gol de geldi.

Gecenin sorusu

Denswil ilginç bir oyuncu ancak yerli-yabancı denkleminde tercihler daha da önemli artık. Oyuncunun Nwakaeme’ye katkısı çok az. Erken de bir sarı kartı olunca ilk hamlede Köybaşı, Siopis daha uygun düşmez miydi?

Maçın starı

Nwakaeme yine oyunun hiçbir şey ifade etmediği bir anda sahneye çıktı ve asistiyle Bakasetas’a mükemmel bir gol attırarak kötü maçın parlayan yıldızı oldu.

Maçın olayı

Abdülkadir Ömür geçen haftanın en çok konuşulan oyuncusu idi. Abdullah Avcı yaşananların hemen ertesinde, ilk 11’inde oyuncusuna forma vererek ve uzunca bir süre de etkili olmamasına rağmen oyucusunu kazanma yoluna gitti. Bu hamlesiyle protestoculara başta olmak üzere oyuncusuna da mesaj vermiş oldu.

Kısa mesaj

Çok klasik bir ifadedir. Büyük takımlar uzun maratonda böyle çok fazla maç oynarlar ve oynayacaklar... Kötü oynarken de kazanmak büyüklüğün gereği. “Her şeye rağmen kazanmak” önemliydi deyip derslerle maçtan çıkmak önemliydi.

Milli aralardan dönüşler hep soru işaretidir. Avrupa maçlarının olduğu haftaların sonları da aynı şekilde. Öngörülerimize bu tip yorgunluk, sakatlık ve konsantrasyon kaybına sebep olabilecek durumları ekleyip, sonuçlara da etkisinin olabileceğinden dem vururuz. Ancak Trabzonspor için mazeret hanesinde bu hafta sonundan itibaren milli araya kadar çok bir konu yok. Çünkü tek kulvarda ilerliyorlar. Üstelik sakatları da bir bir dönüyor. Mutlak kazanmak, seri yakalamak ve hedefine adım adım ilerlemek zorunluluğu söz konusu.

Nwakaeme’nin sezonu...

Ön alan oyuncularının kalitesinin artması ile büyük maçlar haricinde pozisyon ve gol atma sorunu yaşamasını beklemediğim Trabzonspor’un Kasımpaşa önünde de benzer görüntülerle galip geleceğini düşünüyorum. Nwakaeme’nin sezonu adeta... Üstelik arkasında istikrarlı bir sol beki de olmamasına rağmen. Yeni transferlere nazire yaparcasına yine büyük oyunu sezona damga vuracak gibi. Hedef oyuncu olması nedeniyle Kasımpaşa maçında da maruz kalacağı ekstra baskıya karşı, kendi becerileri kadar arkadaşlarının da yardımları şart. Bu detay ön alanda baskı unsuru kadar, top kaybı durumunda kendi kalende pozisyon anlamı taşıyabilir. Durum kelebek etkisi gibi düşünülmeli.

Hamsik yine öne çıkar

Elde kalem kağıt önce yerli-yabancı kombinasyonu yapılan şu devirde Abdullah Avcı’nın yerli tercihlerine, ilk kurgusuna saygı duyulmak zorunda. İlk yarıda oyuncu değiştirmeyi değişilen de değişen de gurur etmemeli bu nedenle. Topun her iki ceza sahası içinde sıklıkla gözükeceği bir karşılaşmada çok gol göreceğimizi düşünüyorum. Hamsik yine istatistikleri alt üst eder, maçın da adamı olur kanaatimce. Rakip Kasımpaşa, iyi, dengeli, kompakt, oyuncuları baskı hissetmeyen rahat bir takım. Sezon başı rahatlığı da eklendiğinde, bu durum oyunlarına yansıyacaktır.