Antalya’da ev sahibi evinde kazanıp iyice yukarılara çıkmak istiyordu. Ancak bu duyguları rakip Çaykur Rizespor da taşıyordu. Denk güçlerin mücadelesi diyebileceğimiz bir 90 dakikanın ilk yarısında Antalyaspor’un oyunu domine etme çabalarına karşı dirençli bir rakip buldu. İlhan Palut’un Rizespor’u kompakt bir ekip haline getirmek aynı Konyaspor’da gibi. İlk 20 dakikada birbirlerine karşı çokta etkili olamayan iki takımın maçında orta saha mücadelesi ağırlıktaydı. Olawoyin ile etkili olan Rizespor gole yaklaşan taraftı. İlk yarını önemli bölümünde hücum üstünlüğünü alan Antalyaspor’u Rizespor kalesinde gol çabalarını kaleci Gökhan önledi. Antalyaspor’da sakatlıktan yeni dönen Güray’ın 45’te sakatlanıp çıkması talihsizlikti. Buksa ve Sariç ile yakalanan önemli pozisyonlardan sonuç alınamayınca ilk yarı 0-0 bitti.

Uzatmalarda da ses çıkmadı

İkinci yarıda gole yaklaşan taraf Rizespor’du. 58’de Shelvey’nin nefis pasında Olawoyin’in harika vuruşunu Leite nefis kurtardı. 63’te yine golü kaçıran konuk ekip Rizespor’du. Kornerden gelen topu Leite elinden kaçırdı ancak Mosci dışarı attı. Oyunun son bölümünde Antalyaspor baskıyı artırdı ancak Rizespor savunması geçit vermedi. 6 dakikalık uzatmada da taraflar gol atamayınca ekipler birer puana razı oldu.

Maç öncesi 11’leri öğrendiğimizde Okan Buruk ya takımın yorgunlarını dinlendiriyor ya da Manchester United maçını düşünüyor dedim. Abdülkerim ve Kerem Aktürkoğlu gibi direkt iki isimden birinin kulübede diğerinin ise kadroda olmaması çok alışık olduğumuz bir tablo değildi. Şimdiye kadar ligde çok eleştirdiğimiz Galatasaray’ın ilk yarıda sezonun en rahat futbolunu oynarken hiç zorlanmadı ancak oyun disiplininden taviz vermedi. İki güzel gol ve rahat bir galibiyetle soyunma odasına girerken iki isim öne çıktı ilk yarıda. Zaha dün gece yaptığı nefis hareketlerle taraftarın gönlüne su serpti. İkinci isim de Mertens diyebilirim. Belçikalı; Okan Buruk’a, ‘Sakın benden vazgeçme’ der gibiydi. Dün gece asimetrik bir maç izledik. Açıkcası Galatasaray’ın önümüzdeki hafta içi Devler Ligi’nde Manchester ile oynayacağı karşılaşmanın provasıydı. 4-0 sonrası Okan Buruk oyuncu değişiklikleriyle takımı dinlenmeye aldı adeta. Bir parantez de Barış Alper’e açmak istiyorum.

Elini kolunu sallaya...

Galatasaray’ın genç yıldızı her geçen hafta üstüne koyuyor ve gelişiyor. Oyundan çıkana kadar sağ kanadı sürklase ederken sanırım Manchester United maçında da Okan Buruk onun bu formundan çok faydalanacaktır. Maça dönersek; Alanyaspor çok sıradan bir takım haline gelmiş gözle görülür bir yetersizlikteydi. Böyle bir rakip karşısında Galatasaray bir antrenman maçı gibi elini kolunu sallaya sallaya farka gitti... Sözün özü; iç sahada 22 maçtır kaybetmeyen ve üst üste 6. maçından da 3 puanla ayrılan Galatasaray futboluyla ve skoruyla taraftarına umutlandıran bir gece yaşattı.

Daha maçın başında şok bir golle mağlup duruma düşünce eski günler aklıma geldi. ‘Eyvah demoralize olup çözülür müyüz’ diye. Ama o günlerin geride kaldığını ilk yarıdaki müthiş geri dönüşle gösterdiler. Montella’nın sırrı bana göre hangi 11’i çıkartırsa çıkartsın oyuncularına ne yapılması gerektiğini çok iyi anlatıyor ve futbolcular da bunu sahada iyi uyguluyor. İtalyan hoca iyi futbolun yanında cesur bir takım oluşturdu. Almanlar’ı deplasmanda sahasına, önalan baskısı ve dar alanda teknik kapasitemiz ile Nagelsmann’ı da kulübeye hapsettik. Maç öncesi 11’e bakınca Montella ‘acaba abarttı mı bu defa’ diye içimden geçirdim. Ancak İtalyan hoca havuzdaki oyuncularını hepsini iyi tanıyor ve taktik anlayışını hepsine ezberletmiş gördüm. Aynı Hırvatistan maçında olduğu gibi rakip savunmanın arkasına atılan toplarla iki genç yıldızımızdan iki nefis gol gördük. Önce Abdülkerim sonra Kaan Ayhan’ın uzun toplarının adrese teslim pasları sonucu Ferdi ile Kenan ilk yarıya damgasını vurdu.

Gurur duyulacak takım

İkinci yarı aynı ilk yarı gibi ikinci golü kalemizde gördük ancak çabuk ve baskılı futbolumuzdan ödün vermedik. Nagelsmann sanırım Montella’dan taktik dersi çıkartmıştır. Oyuncuların yerleriylle oynamak Havertz’den solbek üretmek gibi arayışları sanırım pahalıya patladı. Havertz belki gol attı ama bizim de o bölgeden etkili olduğumuz bir gerçek. Skordan bağımsız Berlin’de Haziran’daki şampiyonanın fragmanıydı Milli Takımımız adına futbol ve goller. Üst üste oynadığımız 3 maçtan sonra artık bizim de gurur duyacağımız bir milli takımımız var. Emeğinize yüreğinize sağlık çocuklar, tüm ülkeyi mutlu ettiniz. Sağolun var olun.

Adana’da ev sahibi sahaya tam kadrosuyla çıkarken, Fenerbahçe önemli isimlerinden yoksundu. Bu tabloya bakarsak beklenti Adana Demirspor’un baskılı başlayacağı şeklindeydi. Oysa Fenerbahçe ilk 25 dakikada 5 isabetli şut 5 gollük pozisyon yakaladı ama Ertaç’ı geçemedi. Özellikle etkili baskısı Adana orta alanını geriye pasa zorlarken bu geri paslardan hatalar da geldi ama Dzeko’nun şutları biraz zayıf kaldı. Kluviert forvette iki kanadı Yusuf Sarı ve Yusuf Erdoğan’a verse de Osayi ile Ferdi rakiplerine göz açtırmadı. Ön alan baskısını disiplinli bir şekilde yapan Fenerbahçe rakibini ilk yarıda kendi sahasına hapsetti ve uzun topa zorladı. Bu uzun topları da Fenerbahçe savunması rahatlıkla önlerken, rakibine adeta gol pozisyonu vermeden soyunma odasına gitti. İsmail Kartal açıkcası Adana Demir gibi ekiplere topu verdiğinizde yüzlerini kalenize döndürdüğünüzde tehlikeli olacaklarını bildiği için rakibi yarı sahayı geçirtmeden baskı uyguladı. İlk 45 dakikada Fenerbahçe sahanın mutlak hakimiydi tek yapamadığı goldü. İkinci yarı Gravilion’un füzesinin Fenerbahçe üst direğinden dışarı çıkmasıyla başladı ve ilk yarıya oranla çekişmeli bir maç izledik. Aslında dün gece Adana Demir’in en büyük artısı rakibin bunca baskısına rağmen ayağa pastan vazgeçmemesiydi.

İyi mücadele ama...

İsmail Kartal iyi futbolu golle süslemek için hamleleri yaparken, Adana’da savunmanın etkili ismi Gravillon’un sakatlanıp çıkması takımı adına talihsizlikti. Kluviert son 20 dakikada Balotelli’yi alırken belli ki galibiyeti düşünüyordu. Ancak dün gecenin yıldızı her zamanki gibi Ferdi Kadıoğlu’ydu. Genç yıldız nem Yusuf Sarı gibi etkili bir forveti etkisiz kılarken hücumu da unutmadı. Son 5 dakikada Dzeko’yu çıkarıp, Batshuayi alan Kartal son kozunu oynadı. Boşnak yıldız pozisyonlarda çok ağır kaldı ve son vuruşları klasına yakışmadı. Biraz gününde olsaydı takımı adına maçı kopartırdı ve Fenerbahçe bu kadar zorlanmazdı. 90 dakikayı özetlersek, Fenerbahçe 3 puanı fazlasıyla hak etti oynadığı pozitif futbolla ancak yapamadığı tek şey goldü. Adana Demir için söyleyebileceğim tek şey böyle güçlü bir rakip karşısında iyi mücadele etti ama 3 puanı hak eden bir oyun sergileyemedi bana göre.

Avrupa’da iyi futbol oynayan Galatasaray, ligde tel tel dökülüyor. Münih deplasmanında yenilmesine rağmen güçlü rakibine kafa tutan Sarı-Kırmızılı ekip, Mersin’de Hatay karşısında tutuk bir futbol sergiledi. Kadroda yorgunluk göze çarparken bol bol pas hatası ve inanmadıkları hücum denemeleri yaptılar. Okan Buruk, Icardi’yi iğneyle oynatmak yerine daha diri isimler, Bakambu ve Barış Alper’i tercih etmeliydi. Çünkü Icardi’nin, tüm iyi niyetine rağmen sakatlığından ötürü gözle görülür bir yetersizliği var. Diğer taraftan Galatasaray’ın kangrene dönüşen sol bek sorunu, dün de devam etti. Kazımcan, iyi bir görüntü vermedi. İlk yarıda ayakta kalan isim yine Toreira olurken, Zaha sadece atılan golde vardı.

Çok net görüldü

Hatayspor ise üstüne gelen rakibine karşı hızlı isimleri rakibin sol kanadı üzerinden kullandı ve attıkları tek golde buradan geldi... Hatayspor’un en büyük silahı geçiş oyunu ve buna göre kurulan bir kadrosu var. Okan Buruk, bunu bile bile önlem alamaması ve kaptırılan toplarda takım savunmasının çaresizliği, yenilen gollerde çok net görüldü. Volkan Demirel rakibi iyi analiz yapmış ki, kafasındaki oyunu rakibine kabul ettirdi. Skorda bağımsız Galatasaray 10’da 10 yaparken, futbolu 10 numara değildi, bu böyle gitmez bir yerde takılır diyorduk. Nitekim dün gece bu gerçekleşti. Hatayspor gerçekten inanarak mücadele etti ve hak ettiği bir galibiyet almayı başardı.

Münih’te dün gece maç öncesi kendimi Rams parkta zannetim. Allianz Arena’da gerçekten müthiş bir taraftar desteğiyle başladı Galatasaray. Avrupa devi karşısında yine İstanbul’daki gibi nefis bir ilk yarı oynadık. Gerçekten kontrolü futbolumuzu etkili ataklarla süsledik ama sonlandırma da şansızlık mı beceriksizlik mi kararsız kaldım. Muslera her zamanki gibi kritik kurtarışlarla takımı ayakta tutmayı başarırken savunma ve orta alan oyuna hakimdi. Hızlı hücumlarda kale önüne çok rahat indik tek eksiğimiz goldü. Her şeye rağmen böyle zorlu bir deplasmanda böyle güçlü bir rakibe nasıl oynanması gerekiyorsa öyle oynadık. İkinci yarınını çok zor geçeceğini biliyorduk ve inançla sahaya çıktık. Özellikle 75’e kadar istediğimiz futbolu oynayıp Bayern Münih’e istediği alanları bırakmadık.

Sol tarafımız zayıf...

Orta alanda Toreirra savunmada Sacha Boey ve stoper tandemi temaslı oynarken en zayıf bölgemiz sol savunmadan ataklar yedik. Değişiklikler sonrası toparlanırız derken serbest atıştan yediğimiz gol, ‘bu futbol lazım oldu’ dedirtti. Ardından beraberlik kovalarken Nelsson, beni niye oynatmıyorsun dediği Okan Buruk’u haklı çıkartan basit bir hatasından 2. golü kalemizde gördük. Maalesef bu arenada bu seviye de böyle hataların affı yoktur. 80 dakikaya kadar Şampiyonlar Ligi seviyesinde oynamak önemli bir gösterge Galatasaray için ve artık bu maçın sonucunu bırakıp iyi oyunu baz alıp Manchester karşılaşmasını düşünmeli Okan Buruk. Hala ipler elimizde gruptan çıkmak İçin ve iki Bayern maçı yenilmemize rağmen bizi bu umudu verdi diyelim ve güzel başlayan gece buruk bitti.

Son haftalarda deplasmanlardan üzgün dönen Adana Demirspor, Fenerbahçe maçı öncesi moral verecek bir galibiyet için sahaya çıktı. Kluviert ilk 11’inde önemli değişiklikler gördük. Sivasspor ise içeride ilk galibiyetini almak ve üst sıralara tırmanmak istiyordu. Kadroda sürpriz isim santrforda Koita’ydı. O Koita 12. dakikada takımını öne geçirdi ve Sivasspor’a nefes aldırdı. İlk yarıda kontrollü hücumlarla rakip kalede Sivasspor’un etkin olduğunu gördük ama 2. golü bulmakta zorlandılar. Adana Demir kadrodaki değişikliğe göre oyun olarak olumsuz etkilenmiş. Sivasspor ilk yarıda iyi oynarken iki oyuncusunu da sakatlık nedeniyle değiştirmek zorunda kaldı. Önce Burak sonra Barrow sakatlıkları nedeniyle oyundan çıkmak zorunda kaldı.

Çirkin görüntüler...

İkinci yarıda daha atak rakip kalede önemli pozisyonlar bulan bir Sivasspor hiç de beklemediği bir anda kalesinde beraberlik golünü gördü. Karambolde dönen topta Stambouli yerden bir şutla Ali Şaşal’ı avladı. Beraberlik golünden sonra ataklarını çoğaltan Sivasspor Koita ile önemli gol pozisyonları yakaladı ancak Ertaç geçit vermedi. Bu arada Sivasspor’da oyundan çıkan Saiz’in tepkileri görüntü olarak çok çirkindi.

90 dakikayı özetlersek Sivasspor yine evinde kazanamadı ancak 3 puanı hak eden bir performans gösterdi diyebilirim. Adana Demirspor ise farklı bir 11 ile eski oyunlarını aratan bir futbol sergilemesine rağmen aldığı bir puanla evine mutlu döndü.

Kadıköy’de doğal olarak favoriydi Fenerbahçe, maç öncesi. Evet 3 önemli eksik ev sahibi için bir handikaptı ama kadro derinliği zengin olan bir ekip için tolere edilebilir durumdu. Trabzonspor’un rakibinin 14 puan gerisinde çıktığı maçta lig de ben de varım mesajı için sahadan puanla ayrılmak motivasyonu ile çıktı. Abdullah Avcı için bu maçın anahtarı sabır ve disiplindi. Gerçekten de ilk yarıda oyun disiplini yüksek ve minimum hata yapan bir Trabzonspor izledik sahada. Visca’nın sol kanattan nefis ortasını Onuachu aynı güzellikteki kafa vuruşuyla ağlara gönderdi. Zaten bu gole bakarsak; üst üste iki stoper zaafının gelmesi her şeyi anlatıyordu. Dün gece ilk yarıdaki Fenerbahçe için eleştirim; ceza alanına ortalarla sürekli gol aramasıydı. Oysa Trabzonspor bu plana çok hazırdı. İlk devre her şey Abdullah Avcı’nın istediği gibi gitti. Üstelik attıkları 2. golde ne vardı, neden iptal edildi pek anlayamadım!

İlk ciddi sınavdı...

İkinci yarının çok daha renkli geçeceği belliydi. Ama bu kadarını beklemiyordum. Gol beklentisi yenik durumdaki Fenerbahçe’dendi ancak 2 tane şok gol Trabzonspor’dan geldi. Dakikalar 50’yi göstermeden başarısız defans performansı, kalesinde 3 gol görmesine neden oldu Fenerbahçe’nin. Tadic’in penaltısı onları umutlandırsa da, Abdullah Avcı hemen Bakasetas ve Trezeguet’yi soktu. Bu hamlelerle oyunu tuttu. İsmail Kartal son 20 dakikada tüm riskleri aldı fakat B planı devreye girerken, İsmail Yüksek’in kırmızı kart görmesi her şeyi alt üst etti. Rekor üstüne rekor kıran Fenerbahçe’nin evinde sezona pek de iyi başlamayan Trabzonspor karşısında aldığı yenilgi düşündürücü. Niye derseniz... İlk defa dişli bir rakip karşısında kolay çözülmesinin bir izahı olmalı Sarı-Lacivertli takımın. Trabzonspor ise oynadığı futbolla, attığı gollerle, mücadelesiyle ve galibiyetle taraftarını mest etti. Abdullah Avcı adeta büyük maçlar nasıl oynanır dersi verdi.