Dün gece Dortmund’ta iki güçlü ekip; Hollanda ve İngiltere, kozlarını kıyasıya bir mücadelede ortaya koydu. Daha maçın başında gelen Hollanda golü zevkli bir müsabakanın bizi beklediğinin göstergesiydi. Simons’un harika golü İngilizleri şaşkına çevirdi ama çabuk toparlandılar.. Nitekim Harry Kane’nin penaltısıyla beraberliği yakalayan İngiltere oyun ritmini sağlamayı başardı. Orta alanda Bellingam’ı iyi kapatan son topları kullandırmayan Hollanda kaptıkları toplarla da hızlı hücumlar denedi. İngiltere ise kanatlardan Saka ve Foden’ı kullanmaya çalışsa da tecrübeli Hollanda defansı fazla açık vermedi. İlk 45 dakikaya baktığımızda hareketli ama gol bölgesinde üretkenliği kısıtlı bir maç izledik. İki takım adına direklerden dışarı çıkan iki top ve iki gol ve de dengeli bir mücadele vardı sahada. İstatistikler İngiltere lehine gözükse de… İkinci yarıya Koeman aynı Türkiye maçında olduğu gibi Weghorst’la başladı. Depay, ikinci yarıda sakatlanıp çıkmasıyla hücumda dengeyi sağlamak ve hava toplarında üstünlük kurmak için böyle bir hamle yapmak zorundaydı Hollandalı teknik adam.

Bedeli Hollanda ödedi

Vites yükselten taraf Hollanda oldu ve ilk yarıya oranla çok daha etkiliydi ama kritik pozisyonlarda İngiltere kalecisi Pickford’u geçemediler. Özellikle aynı bizim maçtaki gibi kanat ortalarını Wegorst’a yapıp düşen toplarla gol arayan bir Hollanda gördük. Southgate, radikal bir hamle ile Foden ve Kane’i alıp Palmer ve Watkins ile güç dengesini lehine çevirmek istedi. Artık son bölüm telafi olmayan dakikalar hatanın bedeli ağır olurdu… Bu bedeli Hollanda ödedi ve İngiltere bir son dakika golüyle finalde İspanya’nın rakibi oldu.

Berlin’de tarihi bir maça çıktık çeyrek finalden sonra gözümüz yarı finalde tekrar Dortmund’da İngiltere ile final mücadelesi oynamaktı. Rakip bu organizasyonlarda çok yer almış ekolü olan bir ülke Hollanda olması bizim için zor bir maç olacağının göstergesiydi. Bence karşılaşmanın anahtarı sabırdı, en az hata ile oyun disiplininden kopmamaktı. İlk yarıda adeta bunların hepsini başarıyla yaptık ve Hollanda’ya tek bir gol pozisyonu vermeden soyunma odasına girdik. Özellikle orta alanda Hakan Çalhanoğlu ve Arda adeta resital yaptılar ve oyunun temposunu istedikleri gibi ayarladılar. Sanırım bu şampiyonaya stoperlerinin hatalarıyla sevaplarıyla damgasını vurdu. Çok tartışılan isimler sahada performanslarıyla golleriyle milli takıma hayat veriyorlar. Avusturya maçının kahramanı Merih Demiral cezalı olduğu için yoktu ama dün gece Samet attığı kafa golü ile takımımızı öne geçiren isimdi. Montella santrforsuz oynatıyor diyoruz bir bildiği vardır diyoruz sanırım gol yollarından çözümü böyle bulmuş! Açıkçası ilk yarıda özgüveni yüksek kendinden emin bir milli takımımız vardı sahada ve hak ettikleri bir skorla da soyunma odasına gitti...

Çok yazık oldu

İkinci yarıda kalemizde golü görene kadar ilk yarının kopyasıydı oyunumuz. Aslında oyuncu değişikliği gereken taze kuvvet isteyen dakikalarda Montella biraz maçın heyecanı ile unuttu sanırım. Oysa Kenan Yıldız’ı alıp Kerem Aktürkoğlu ile sol kanadı Ferdi ile birlikte daha iyi kullanabilirdik… Tabii ki gerilimi yüksek maçları oynamak yönetmek kolay değil. Beraberlik golünden sonra yaşanan çözülme bize pahalıya mal oldu ve çok basit diyebileceğimiz bir golle mağlup duruma düştük. Aslında turnuvaya taraftarımızla oyunumuzla büyük renk kattık ama tecrübe eksikliği sanırım dün gecenin bizim sorunmuzdu. Oysa takım olarak mücadele olarak gerçekten kaybetmeyi hak etmedik gerçekten yazık oldu bizim çocuklara… Her şeye rağmen Avrupa şampiyonasında bizlere çok güzel heyecanlar yaşattılar canları sağolsun Montella ve öğrencilerinin…

Leipzig’de tarihi bir gecede çeyrek final yolunda zorlu bir rakibi geçip yolumuza devam etmek istiyorduk. Bizim çocuklar sloganına yakışır bir başlangıçla golle başladık. İlk atağımız ve Merih Demiral’in fırsatçılığı inanılmaz bir psikolojik üstünlüğün de beraberinde getirdi. Çünkü Avusturya maçın favorisi ve gruplarından lider çıkmış bir ekip olarak hiç de böyle bir başlangıç beklemiyordu. Tabii ki erken gol sonrası yediğimiz baskıyı atlatmak kolay olmadı, orada da futbol şansı yarımızdaydı. İlk 20 dakikadan sonra dengeyi kurmayı başardık ve orta alanda Orkun-Arda ikilisi topa basınca rakibin de temposu düştü. İlk yarıda iki bekimiz Ferdi ve Mert kontrollü iyi savunma yaparken hücumda da önemli katkı yaptılar. Açıkçası ilk 45’te her şey istediğimiz gibi geçti ve Avusturya’nın kimyasını bozduk. İkinci yarı öncelik skoru korumak yapabilirsek yükseltmek maçı garantiye almak hedefiyle sahaya çıktık.

Gerilimi yüksek...

İkinci yarıda yağmur altında gerilimi çok yüksek bir müsabaka oynadık. 2008’de Basel’de İsviçre’ye karşı kazandığımız maçı anımsattı. Kornerden gelen Merih Demiral kafa golü ’oh be’ dedirtti ama yine bir korner golüyle Avusturya farkı bire indirdi. Malum kalan dakikalar artık hata yapmadan skoru korumak için oynadık. Montella’nın hamleleri doğruydu, yorulan, sarı kart problemi olan isimleri değiştirdi. Artık bu bölümde taktik teknikten öte ruhumuzu ortaya koyup çeyrek finale çıkmaktı. Bekle bizi Berlin, bekle bizi Hollanda! Unutulmaz bir gece yaşattınız, emeğinize yüreğinize sağlık Montella ve öğrencileri.

Hamburg’da hava sıcak ama atmosfer bu sıcaklığı daha da artırıyordu. Milli takımımıza gruptan 2. olarak çıkması için sadece bir puan yetiyordu. Gürcistan’ın Portekiz karşısında daha 2. dakikada gelen golü iki takım adına da bir sürü soru işareti demekti. Bu arada Portekiz’in bu maça abartılı bir rotasyonla çıkması yakışıksızdı. Montella uzun boylu 3’lü defansa karşı yandan, havadan ortalarla oynatması doğru bir taktikti. İlk yarıda her şey istediğimiz gibi geçti. Rakibin 10 kişi kalması da ekmeğimize yağ sürdü. Çekya eksik oynamanın verdiği handikapla iyice kapanınca duvarı aşmakta zorlandık. Orta sahada güçlüydük ama Arda sanırım sakatlığının etkisiyle top kullanmada ve pas zamanlamasında beklentiye cevap veremedi. Oysa böyle maçlarda kapanan savunmaları bu tür maharetli oyuncular açar. Özetle ilk yarıda avantajımızı kullanamadık ve gol pozisyonu dahi bulamadan soyunma odasına girdik. Basın tribününde bir çok meslektaşım Montella’nın maçın ikinci yarısına sarı kartlı isimleri değiştirerek başlamasını bekledi. Çünkü Kenan ve Salih’in üzerine ikinci kartları göstermek isteyen bir Çekya vardı. Nitekim İtalyan hoca Kaan hamlesini hemen yaptı ve Salih’i çıkarttı.

Barış etkisi

Barış Alper’in sağ kanattaki etkili futbolu golü de getirdi, kaptanımız Hakan Çalhanoğlu nefis bir şutla Çekya ağlarını havalandırdı. Maalesef psikolojik üstünlüğü almamıza rağmen Arda boş kaleye atamadığı pozisyondan sonra rakibin tek silahı hava üstünlüğünden taçtan kalemizde biraz da tartışılır bir golü kalemizde gördük. Aslında çok rahat geçecek karşılaşma da ister istemez gerildik. Milli takımın mutlaka bir savunma sistemi geliştirmesi, oturtması gerekir. Aksi halde rakip 10 kişi de olsa panik yapan bir yapı var ortada üstelik kim oynarsa oynasın. Dün gece de bu kadar zorlanmak bunun en büyük göstergesiydi. Cenk ve Kerem hamlesi doğruydu, nitekim zafer de Cenk’le geldi.

Portekiz’e kaybetmek dünyanın sonu değil tabi ki. Ama Montella’nın hazırlık maçları dahil her maça ayrı 11 çıkartma sevdası bize pahalıya mal olacak gibi. Dortmund’ta ilk yarıda döküldük. Oysa maç öncesi taraftarımız yeri göğü inletti ve müthiş bir atmosfer vardı. Ancak İtalyan teknik adamın ilk 11’ini öğrendiğimizde yine de iyi niyetle ‘vardır bir bildiği’ dedik. Tamam Gürcistan’a karşı başka oynarsın, Portekiz’e karşı başka taktik bu çok normal. ‘Kazanan takım bozulmaz’ klişesine takılmam hiçbir zaman. Ama bu rotasyonu yaparken kararlarını destekleyecek seçimler olmalı, aksi halde eleştiri okları üzerine gelir. Sadece Kerem ile Portekiz savunmasını zorlamak yetmezdi. Portekiz çok da bir şey yapmadan ikramlarımızla rahatça 2-0 yakaladı. İki stoperin de aynı anda kötü gününde olmaları, bireysel hataları skoru da daha artırdı. Sadece iki stopere bu yenilgiyi bağlarsak o da haksızlık olur. Herkesin hem fikir olduğu çok ciddi bir takım savunması zafiyetimiz var.

Şans bizim elimizde

Montella’nın gereksiz kadro kaprisleri böyle güçlü rakipler karşısında resmen çöküşümüzü hızlandırdı. Taraftarın Arda tezahüratı Montella’ya tepkiydi ama pek oralı olmadı ısrarla ısındırmaya devam etti. Oysa böyle tecrübeli takımların oyununu yıldızların bireysel performansıyla bozabilirsin. Dedik ya bir bildiği vardır Montella’nın ama oyun okumasında baştan sınıfta kaldı. Bizim hesaplarımızda zaten Portekiz değil Çekya ve Gürcistan’ı geçmek vardı ve bu şans elimizde. Yenilirken bir mahalle takımı gibi hatalar yaparak yenildik acı olan bu bana göre... Gruptan daha güçlü daha prestijli çıkmalıydık, biraz o yönden darbe aldık. Özetle Hamburg yolculuğumuz daha keyifli olurdu ama Montella deyim yerindeyse pişmiş aşa su kattı ve tadımızı kaçırdı.

Dortmund’da Signal Udina Park’ta her iki ülkenin renkleri aynı olunca tüm stat kırmızı-beyazdı. Kadroya baktığımızda Montella ilk maçımızda bence doğru bir kadro sahaya sürdü. Çünkü bu karşılaşmanın parolası mutlak 3 puandı ve kazanmak grupta ilk baştan elimizi rahatlatırdı. Arda Güler ve Kenan Yıldız iki kanatta, Barış Alper en uçta ve oyunun iki tarafını da oynayabilecek orta alanımızla istediğimizi almak mümkündü. Özellikle kapanıp baskı yaparak ve korkarak deneyen Gürcistan karşısında ilk yarıda etkili hücumlar yaptık. Mert Müldür’ün nefis golüyle de bu oyunumuzun karşılığını alıp öne geçtik. Ancak kısa bir sürede klasik savunma zaafımızı hortladı ve kalemizde benaberlik golünü gördük. Aslında 2-0’ı yakalasaydık bizim için maç kolay olacaktı... İkinci yarı Gürcü duvarını aşmak için Montella, Barış Alper’i sağ kanada çekip 4 artı 6’yı denedi.

Kanat akınlarıyla zorlandık

Amaç; çabuk teknik oyuncularla rakibin stabil savunmasının dengesini bozmak ve hava hakimiyeti olan defansı yerden oynayarak dağıtmaktı. Ancak mutlak galibiyet baskısı riskleri getirince tehlikeli kanat akınlarıyla zorlandık. İşte bu anlarda birinin şapkadan tavşan çıkartması gerekiyordu. O isim de malum Arda’dan başkası olamazdı. Genç yıldız belki de şimdiden şampiyonanın en güzel gollerinden birine imzasını attı. Açıkçası beklediğimiz gibi ilk maç zorlanmasını yaşadık ama gruptan çıkmak için 3 puan önemliydi ve aldık. Bundan sonra üstüne koyar yolumuza devam ederiz diye düşünüyorum. Son bir not Montellla’ya en çok eleştiri getiren isim Samet, bana göre harika bir maç çıkardı. Tebrikler...

Adana’da Süper Lig’e çıkacak 3. takım kim olacak Sakaryaspor mu Bodrumspor mu! Gerçekten artık tek bir maç sonunda kaderiniz belli olacaktı. Bodrumspor geçen sezon da bu finali oynamış kaybetmiş olmanın hırsıyla sahaya çıktı. Sakaryaspor işi 17 yıllık süper lig özlemini sonlandırmak istiyordu. Maç öncesi tribünlerde üstünlük Tatangalarındı. Gerçekten hatırı sayılı Sakaryaspor taraftarı kendilerine ayrılan tribünleri doldurdu.. Finaller genellikle gergin olur durgun olur iki takımda birbirini dener hap ama bu final özellikle ilk yarısında çok zevkli bir mücadele izledik. Bodrumspor’un dersini işi çalışmış ve rakibin zaaflarını iyi kullandı. Bir de bunlara Sakaryaspor savunmasının bireysel hataları eklenince bol pozisyon bulan bir Bodrumspor izledik. Donkor’un Samet’in baskısıyla yaptığı hatalı Gökdeniz affetmedi ve takımını 1-0 öne geçirdi. İki tane topu direkten dönen Bodrumspor skoru dana artırabilirdi. Rotman’ın kırmızı kartıyla ilk yarı iyice oyundan düşen Sakaryaspor gerile kalan bölümde zor bir süreç bekliyordu. Coşkun Demirbakan Erdi’yi alıp stoper hattını telafi etti ama Sinan Kürt’ü oyundan almak zorunda kalınca rakibin orta alanda ki gücüne teslim oldu. Artık 2. yarı risk alıp gol arayıp yüksek eforla rakibine kafa tutmak zorunda olan bir Sakaryaspor olmak zorundaydı. Gerçekten 10 kişi ile 11 kişilik oynamak çok kolay bir iş değil. Üstelik rakibiniz çok diri ve kompakt bir takım olunca.

Acımasızdır...

İkinci yarıda iki farklı stoper ile oynayan Sakaryaspor öncelikle rakibine farkı artırmasını önlemek sonrasında bir beraberlik golü aradı. İsmet Taşdemir ise Gökdeniz’in yerine Celal Dumanlı hamlesini yaparken skoru yükseltip galibiyeti garanti altına almak istedi. Ancak Bodrumspor forvetleri pozisyonları harcamanın bedelini Dimitrov’un beraberlik golüyle ödedi. Hep söyledim ne kadar iyi oynarsanız oynayın rehavet kabul etmez ve acımasızdır. Nitekim Bodrumspor kendi adına rahat geçebilecek bir maçı ister istemez zora soktu… Ve 90 dakikadan kazanan çıkmayınca maç uzatmalara gitti… 95. dakikada Celustka sahneye çıktı, takımını öne geçiren golü attı. Son sözü ise Tunahan söyledi. Bu gol Bodrumspor’u Süper Lig’e yükseltti.

Şampiyonluk yarışını mutlu sonla noktalamak isteyen Galatasaray, küme düşme tehlikesi içinde olan Konyaspor karşısında ilk yarıda baskın olan taraftı. Soyunma odasına belki tek gollü galibiyetle girdiler ama skor çok daha fazla olabilirdi. Okan Buruk Fenerbahçe yenilgisinin şokunu atlatıp moral olarak diri bir Galatasaray sahaya sürmüştü. Buruk’un, Fenerbahçe yenilgisinden sonra fabrika ayarlarını takımına yakalatması bence çok önemliydi. Orta alanı Berkan ve Torreira ile kontrol altına alan Galatasaray, kapalı savunma karşısında oyunu domine ederek gücünü gösterdi. İkinci yarı yağmurun da şiddetini artırmasıyla hatalar ve uzaktan şutların gündeme gelmesi doğaldı. Ama Konyaspor’dan hızlı bir 2. yarı beklerken goller yağmur gibi Galatasaray’dan geldi.

Tarihe geçti...

Önce Icardi sonra Berkan üst üste attıkları gollerle skoru ve farkı artırdı. Diğer maçlardan gelen sonuçlarla hem Konyasporlu oyuncular hem de tribünler büyük bir gerilime girdi. Gerçekten maç öncesi iki takım adına da alınacak yenilginin bedeli çok ağır olacaktı. O nedenle kontrollü oyun en az hatayla oynamak ana prensipti. Nitekim Galatasaray bir puana oynayan rakibi karşısında hücumsal karekterini ortaya koyarken yine sahne de golcüsü Icardi vardı. Arjantinli, lig finalinde ismine yakışır gollerle şampiyonluk resitali yaptı ve takımını mutlu sona ulaştırdı. Okan Buruk iki sene üst üste takımını şampiyonluğa taşıyarak tarihe geçerken, golleriyle 24. Şampiyonluğu getirip krallığını ilan etti. Maçın sonunda Trabzonspor galibiyetiyle ligde kalan Konyaspor, yenilmesine rağmen sahadan mutlu ayrıldı.