Samsunspor’un 4-4-1-1 dizilişinde 8’li bloğu bozmanın birkaç yolu vardı. Hızlı paslarla kenarlara inip, savunma dengesini bozmak ve ceza alanına, doğru koşuyu yapan oyuncuyu bulmak.

Galatasaray bunu denemek yerine kaliteli ayaklarına bel bağladı. İlk iki gol de bu çabanın birer kopyasıydı. Burada Kerem’in son iki sezondaki sızmalarına dikkat çekmek lazım. Kerem artık, sol kanadı boydan boya kullanıp, süratiyle adam eksilten bir kanat oyuncusu değil. Doğrudan bir hücumcuya evrildi. Icardi’nin varlığı sonrası daha bir konfor alanı bulduğunu da söylemek lazım. Kerem’in bu hızlı gelişimi Şampiyonlar Ligi’nde rakipler için bir sürpriz olabilir.

Yıldız farkı

Kolayları atamayıp, şansının yardımıyla 2 gol bulan Samsunspor, farkı 1’e indirmesine rağmen maç başındaki planına sadık kalamadı. Barış’ın hareketli oyunu, Ziyech’in denge bozan ve tedirgin edici varlığı ibreyi tekrar Galatasaray’a çevirdi.

Galatasaray, Mertens, Kerem, Ziyech, Icardi gibi kaliteli ayaklarının oyuna ağırlık koyduğu bir oyunda rahat görünen bir galibiyet aldı.

Molde maçını hatırlayalım

Kopenhag karşısında Samsun performansının yeteceğini iddia etmek ise iyimserlik olur.

Molde maçını hatırlayın. Şutlarda 10/13, kornerlerde 2/10’luk istatistikleri..

Samsun’dan da Molde’den de çok daha iyi bir takım geliyor İstanbul’a.

Kopenhag dün ligdeki en zorlu rakibi Nordsjaelland’dan, iki kez öne geçtiği maçta beraberliği aldı.

İstanbul’a da savaşmaya gelecekler!

İşin teknik kısmına bakınca 15-20 dakikada fark ortaya çıktı. Sistem ve disiplin takımı ile doğaçlama oynayan iki ekibin mücadelesini gördük.

Japonlar önce ön alan baskısı, eğer başarılı olamazlarsa kendi alanlarında alan daraltarak modern bir savunma yaptı. Bu savunmanın ikinci aşamasında topla hızlı çıkış, seri paslaşmalar ve final vuruşları gördük onlardan. Bu tür tempolu oyunlara yıllardır genetiğimiz uygun değil. Eskilerin “İngilizler bize ters geliyor” tezinin de kaynağı bu. Statik, durağan savunma prensiplerimizi terk edemiyoruz! Son yıllarda Çağlar ve benzeri çabuk stoperlerimizle nispeten fark yaratıyoruz ama yetmiyor.

Japonlar’ın gol öncesindeki paslaşmalarını, alan değişimlerini, pas şiddetlerini tekrar izlemek lazım.

Teknik çok detay var ama asıl sorunumuz başka.

Dün tam anlamıyla gün yüzüne çıktı, Kuntz’un maç sonu açıklamalarıyla da onaylanmış oldu.

Oyuncular inanmıyor

Bu futbolcu grubu, Kuntz’un planına inanmıyor. Ya da o plana sadık kalmaktansa, başka şeyler deniyor.

Ermenistan maçında Cengiz/Kerem’in bireysel çabalarını tekrar hatırlamalı. Eskişehir’deki iyi anlarımız, maç öncesi taktiğinin sonuçları mıydı yoksa oyuncuların çabası mı? Cevabı çok kritik soru.

Çok önemli bir sürece giriyoruz. Teknik-taktik zorluklar kadar, mental anlamda da yıpratıcı maçlar oynayacağız. Galler deplasmanı kabus gibi olabilir!

Ve ne acıdır ki, EURO2024’e gidebilirsek, Stefan Kuntz’un varlığı sayesinde değil, oyuncuların arzularıyla hedefe ulaşabileceğiz.

Bir milli takımın futbolcu grubunun keyfiyetiyle finallere gidebilecek olmak, ülkedeki futbol iklimi açısından çok rahatsız edici!

Sondan başlayalım. Bitiricilik sorunu yaşadık. Kerem’in Barış’a attıklarını Galatasaray’da Icardi skora yansıtıyor. Ya da Cengiz, sağdan getirdiğinde Dzeko bir şekilde altı pas civarında topla buluşuyor.

Özellikle Ermenistan kendini öne attığında, uzun toplarla Zeki-Cengiz kanadından ciddi bir alan bulduk. Yukarıda yazdığım final hataları, skora engel oldu.

Ermenistan kapandığında ise dar alanda daha seri paslaşmalar; Barış, Kerem, Cengiz’le sızma girişimleri için uğraşmalıydık. Bunu neredeyse hiç yapamadık.

Oyundayken Barış, sonradan Halil, sağlıklı vuruş açıları bulamadılar. Ermenistan 5’li savunmasının merkezinde Haruthanyan, Haroyan ve Mkrtchyan sıkı bir duvar oluşturdu.

Rakibin de tercihiyle topu bolca alabildik ama net bir vuruş imkanını hiç bulamadık.

Elbette yediğimiz gol de kabul edilir değil. Üç hatanın sonu golle bitmese sürpriz olurdu!

Katar yolunda maçlar zorlaştıkça avantajımızı yitirip, evde kalmıştık.

Umut edelim ki hikaye benzer bitmesin. EURO2024’e gidemezsek dün geceki 90 dakika muhtemelen kırılma anı olacak!

Galatasaray’ın Devler Ligi’ne adım atışı bu ekonomik koşullarda mükemmel bir kazanım. Oluşturulmuş görkemli kadronun varlık sebebi dün geceki finaldi. Bununla birlikte, Molde’nin Aslantepe direnişi ise parayla elde edilemeyecek bir tecrübeydi. Galatasaray’ın Şampiyonlar Ligi’ne ısınma sınavıydı adeta.

Icardi’nin penaltı golü sonrası Norveçliler net şekilde domine ettiler oyunu. Israrlı, disiplinli, risk alarak ve tatlı-sert bir baskı uygulayarak. Öylesi gözü karaydı ki Molde, tek pozisyonda iki oyuncusunu birden kaybetti.

Galatasaray’ın yapması gereken, topu yere indirip, seri paslarla Toreira’yı ikinci/üçüncü pas durağı yapmaktı. Başaramadılar. Molde izin vermedi daha doğrusu. Toreira’nın merkezdeki önemi de bir kez daha test edilmiş oldu.

Tete, Mertens, Kerem gibi yetenekli oyuncular, rakip kovalar hale geldi. Bariz bir fark da fizik güçtü. Molde net şekilde ağır bastı.

Norveç liginin, final haftalarına gelmiş olması olan biteni açıklamak için yeterli değil. Galatasaray da bu sezon 8. resmi maçını oynadı.

Duruma böyle de bakmak lazım.

Top Okan Buruk’ta!

Okan Buruk’un kısa zamanda halletmesi gereken birçok konu var. İdeal 11’i bulabilmeli, aynı ekibi belli bir düzende, plana sadık kalarak oynatabilmeli. 8+3 önündeki en büyük engel olacak. Sezonun bu zamanında rotasyon, değişen kadrolar, ulaşılamayan bireysel form düzeyleri baş ağrıtır.

En önemli kazanım dün geceki gibi bir rakiple Şampiyonlar Ligi havasını teneffüs etmeye başlamaları. Seviye bu ve daha fazlası olacak.

Okan Buruk’un omuzlarında çok büyük bir yük var.

Galatasaray’ı zorlayan, rakibi tanıyamamak olmuş. Elbette ki rakip analizi yapılmış, notlar alınmıştır. Gel gör ki, bu tür coğrafyalarda kendi liginin zirvesine oynayan ekipler, Avrupa’da haddini bilerek sahaya çıkıyor.

İki farklı karakterli takımlara dönüşüyorlar. Zorlayıcı olan bu.

Okan Buruk, geçtiğimiz sezon çokça sonuca gittiği planı devam ettirmek istedi. Kapılan her topta, Barış/Zaniolo ile rakibin gömülmesine izin vermeden, hızlı davranmak istediler. Rakip savunmanın sakarlıkları dışında fırsat bulduklarını söyleyemeyiz.

Oyunun son yarım saati bir başka şey izledik.

Değişiklikler ve topu daha hızlı çevirme çabası, daha sonuç verir göründü. En azından rakibi çok dar bir alana sıkıştırdılar.

Goller böyle geldi.

Yenilen goller ise Galatasaray’ın kendi standardında izin vereceği türden değil.

Telafisi olan bir maça çıkmış olmak da ekstra riskler almayı mecbur kılmadı.

Galatasaray, Türk takımlarının mevsimsel klasiğiyle sahada varolabildi özetle!

Yoğun sezona ilk ciddi hazırlık gözüyle bakmak lazım maça. Sonuç da futbol da hayal edilen değil.

Oyunun başı kabullenilebilir. Barış Alper için koşu alanı olmadı.

Yapılması gereken, Galler’in savunma dengesini bozacak işlerdi. Çizgiye inip, savunma dengesi şaşmışken Hakan, Orkun ya da sürpriz bir oyuncuyla şut denemeleri bir alternatifti.

Yapamadık. Kuntz’un müdahale edemediğini ya da müdahale çabasına rağmen saha içinde karşılık bulmadığını gördük! Şimdilik bu bahsi kapatalım.

İşleri zorlaştıran Galler’in eksilmesi oldu. Daha sıkı ve dar alanda dizilmeye başladılar. Ya şutlarımızı bloke ettiler ya da şut şansı bulamadık.

Kuntz’un belki de Türkiye kariyerinin en isabetli hamleleri gelince skoru alabildik. Çok pozisyon üretemesek de bulduğumuzu atarak Umut’la. Sonrasında Arda Güler’in tanımlamakta zorluk çektiğimiz efsanevi vuruşuyla.

Kalite, sonucu belirledi. 18 yaşında Avrupa’da dahi kendi jenerasyonunun en sıra dışı oyuncularından birine sahip olmanın zenginliğiyle galip geldik.

Teknik sıkıntılarımız devam ediyor. Önümüzde çok uzun ve sürprizlere gebe bir süreç var.

Emin miyiz.. Israrcı olacak mıyız.. Elimizi masaya vurmaya devam edecek miyiz! Letonya’ya 2.61 gol beklentisi şansı verirken, EURO2024 için hala ümitlenebilecek miyiz!

Rakamlar yalan söylemez. Maçın istatistiklerine bakın. Fransa, İngiltere, İspanya ile oynuyor gibiyiz.

Letonya FIFA sıralamasında 132. sırada. Bizim orta saha merkezimiz, geçen hafta Şampiyonlar Ligi Finali oynadı. Seviye farkı bu kadar bariz.

Bu kötülüğü yapmayalım bu ülkeye. Stefan Kuntz geldiğinde heyecanlanmıştık belki ama yapabileceklerimizi görmek açısından ciddi bir süre geçirdik. Olmayacak. Elimizi masaya vurmaktan vazgeçelim!

Her şeyden önemlisi, inanmamış bir oyuncu grubu ile hedefe gidemeyeceğimizi görelim artık.

Burak Yılmaz’ın geçmiş açıklamalarını, Hakan Çalhanoğlu’nun dün geceki sözlerini tekrar dinleyelim.

Teknik taktiği geçtim, oyuncu grubu bir kıvılcım arıyor. Bir refleks, bir diriliş. Gel gör ki kulübe her anlamda tepkisiz. Buradan bir başarı hikayesi çıkmaz.

Fenerbahçe üzerine çalışmadığı, tekrarını yapmadığı baskıyla golü buldu. Topu kaptıkları anda sahaya yayılışlarından bunu anlamak mümkün.

Arda Güler’in reaksiyonu, çabuk düşünmesi, topu doğru şiddette yuvarlaması ve Batshuayi’nin refleks koşusu skoru yaptı.

Aynı zamanda Başakşehir’in topla çıkarken saha paylaşımındaki hatayı da gözardı etmemek gerek. Muhtemelen Emre Belözoğlu’nun maç öncesi anlattığı bu değildi. Yine de Başakşehir’in, planına sadık kalarak, oyunu geniş alana yayarak, rakip yarı alanda hızlı davranma planı, taktik-sadakat ile açıklanabilir.

Sezon ortalamasının altında kalarak 

Belözoğlu’nun, yine çok kolay yenen ikinci gol sonrası doğrudan müdahalesi ve oyuncu değişiklikleri hiçbir şeyi değiştirmedi.

Fenerbahçe sezon boyunca orta saha çizgisine yakın tuttuğu savunmayı 2-0’ın avantajıyla birkaç metre geri alınca Başakşehir için işler daha da zora girdi. Patryk Szysz’e en fazla ihtiyaç duyduğu maçtı Belözoğlu’nun.

Fenerbahçe, ekstra bir gereksinime duymadan Başakşehir’in sürekli köreldiği maçı belki de sezon ortalamasının altında bir performansla kazanarak, kupaya ulaştı.