Çağdaş Atan, "Savunmada kazandığımızda topu doğru kişiye atıp çıkmaya çalışacağız" dedi maç öncesi. Başarabildiklerini söylemek zor.

Özellikle Figueiredo, Mert Müldür'ün sıkı kontrolünde kalınca, toplar Başakşehir kalesine döndü.
Fenerbahçe atak sürekliliği sağladı. Hızlıca topu kazanıp, tekrar saldırdılar. Başakşehir durumu değiştirmek için hiçbir şey yapamadı. Volkan Babacan'ın sezon performansı olmasa maç devre olmadan kopabilirdi.
İkinci yarıda Fenerbahçe 1 kişi fazla olduğu rakibi karşısında topu ortalama iki saniyede kazanır oldu. Maç koptu kopacak noktaya gelmişken, değişiklikler oyunun seyrini değiştirdi. İsmail Kartal, Samsun maçı sonrasındaki eleştirilere çabuk tepki verdi! 58'de çift forvete dönerken, merkezden İsmail'i kenara almasının olumsuz bir karşılığı oldu.

Çağdaş Atan hızlı bir refleksle etkisiz Piatek'i kenara alıp, Phillipe Keny ile maçtaki en önemli hamlesini yaptı.
İki dakika ile gerçekleşen bu değişiklikler sonrası oyun nispeten dengelendi. Sahada 1 fazla ancak merkezde eksik kalan Fenerbahçe, güçlü fiziği, sürati ve top saklama becerisiyle Keny'yle uğraşır duruma geldi. Fred'i tam da o anda arar oldu Fenerbahçe.

Başakşehir, sadece Keny'nin varlığı ile 2 mutlak gol pozisyonu dahi buldu. Başakşehir, ilk 60 dakikaya göre topu daha fazla ileride tutabildi. Fenerbahçe haliyle Volkan Babacan'dan uzaklaştı. Yine de Cengiz Ünder kendi vuruş standardına ulaşabilse maç penaltı golünü beklemeyebilirdi. Fenerbahçe birkaç hafta önce Galatasaray'ın yaşadığı isabetsizlik seviyesine ulaştı! Bu kadar pozisyonlu bir oyunu penaltı golü ile kazanabilmek bunu anlatıyor bize.

İsmail Kartal'ın hamlesi sonrası oyunun Başakşehir lehine nispeten dengeli hale gelişi de sorgulanmalı. Hoca kenarda soğukkanlı kalamıyor ve eleştirilerden çok etkileniyor gibi. Final haftalarına girilirken Fenerbahçe'nin hem saha içinde hem de saha dışında daha soğukkanlı kalması lazım.

Bu tür sezonlar zirve yarışına alışmış kulüpler için zorludur.

Başkan / yönetim değişmiş. Ocak ayında 4. farklı teknik adamla sahaya çıkmak durumundasınız.

Transfer başarısızlığının faturasının kesildiği sportif direktör istifa etmiş, sezona bile başlayamamış. Yerine de o koltuğu dolduracak biri getirilememiş.

Kadro dışı oyuncularınız var.

Dün gece sahada olsa, formayı giymiş olanlardan çok daha iyi performans sergileyecek Rosier’i elden çıkarmışsınız.

Sezon başındaki kötü kadro planlamasının acı sonuçlarını hala yaşar durumdasınız.

Öyle ki, Fernando Santos 11’de oyuna başlayabilecek yeterlilikte 2 yabancı bulabilmiş.

Normal şartlarda buradan tekrar bir lige tutunuş beklemek zor. Ama Beşiktaşlı’yı inandıran, son haftalarda gol yemeden dahi alınan galibiyetler ve Fernanda Santos’un getiriliş şekli oldu.

Dünyaca ünlü bir teknik adama, kimseye duyurmadan iş başı yaptırabilmek büyük maharet ancak bu tür operasyonlar devamlılık ister.

Özellikle çok geniş çaplı, yeni sezon planlamasına ilişkin umut yaratmışken…

Yapılacak her transfer, aynı mevkinin oyuncularının formaya sarılmasını sağlar. Taraftar, kötü futbolu ve kötü sonuçları sineye çeker. Teknik adama sonraki sezon planları için opsiyon yaratılır.

Transferde geri kalmış ezeli rakiplerinizin atmosferi bile etkilenir. O cephede kendi taraftarı, kendi yönetimi üzerinde baskı yaratmaya başlar.

Bir teknik adamı herkesten habersiz transfer etmiş olmak, bir sezonu kurtarmaz.

Beşiktaş Yönetimi çok acil reaksiyon almak durumunda.

Beşiktaş, dün gece sadece 2 yabancı ile maça başlayabildi. Mert dışında A Milli Takım kadrosunu zorlayabilecek tek oyuncu var mıydı?

Bakmayın siz TFF yönetiminden gelen telefonlara, “A Milli Takım’a gireceksin” vaatlerine.

Unutmayın, o telefon Burak Yılmaz’a da gelmişti!

Lincoln Henrique’den başlayalım. Bu derece ciddi ve uzun süreli sakatlık sonrası yaptığı iş mükemmel ötesiydi. Fiziksel yetkinliği yanı sıra maç temposunu korumuş gibiydi.

Attığı gol ve skora katkısından bağımsız, bireysel anlamda büyük takdiri hak ediyor. Ferdi etkisi yarattı sol kanatta.

Lincoln, Bartuğ, King’den oluşan sol kanat üçgeni; Ferdi, Fred, Tadic seviyesindeydi.

Gollerin gelişimi ve o kanadın işlerliği bu tezimi haklı kılıyor gibi.

Merkezde ise Adanaspor’un temassız oyunu Fenerbahçe adına işleri kolaylaştırdı. Bunu bir teslimiyet olarak değil, tercih gibi görmeli. Mustafa Kaplan’ın planı tutmadı.

Kendi yarı sahasında alan daraltıp, boşalmış Fenerbahçe sahasına hücum etmeyi planladılar. Birkaç deneme dışında başarılı olduklarını söylemek güç.

Fenerbahçe, ikinci bölgeyi geçip Adana’nın kalabalık savunmasında hiç oyalanmadı.

Bartuğ, Kruniç, Emre Mor, Mert Hakan ve Batshuayi belli bir ezberleri varmışcasına kısa, seri paslarla kaleye hızlıca dönebildi.

Sonrasında ya Mert Müldür ve Lincoln’le orta fırsatı ya da şut şansı buldular.

Oyun, Fenerbahçe’nin ilk dakikalardan itibaren domine edip, son düdüğe kadar kendi kontrolünde götürdüğü bir şekilde akıp gitti.

Bu senaryoda farklı skordan başka bir şey beklenemezdi.

İki kanat Tete ve Zaha hücuma hiç katkı veremedi. Galatasaray'ın bu tabloda aradığı şey, Kerem Aktürkoğlu'nun ceza alanı içine koşuları oldu. Onun tribünde oluşu, dün akşam Galatasaray adına en önemli kayıptı.

Kerem'in yokluğu, Mertens'in nokta atış paslarına karşılık bulamamasına neden oldu.

Bu yoksunluğa rağmen ilk yarıda iki net fırsat vardı.

Galatasaray, kanatlarının işlemediği senaryoda yine de rakip ceza alanına (43 kez maçkolik) girebilmeyi başardı.

Problem, bu kez merkezde başgösterdi. Toreira, ikinci topları toplamakta Türkiye seviyesinin gerisinde kaldı. Bu durum, daha fazla geriye koşmayı beraberinde getirdi. Atak sürekliliği sağlanamadı.

Kayserispor'un, hızlı hücumcularıyla tehditkar koşular yapması da zamanla oyunun kontrolünü yitirmesine neden oldu Galatasaray'ın.

Okan Buruk, kısıtlı müdahale fırsatlarını kullansa da bariz bir pozisyon üstünlüğü sağlayabildiklerini söylemek güç.

Duran bir top sonrası gelen penaltı ile kazanabildiler.

Galatasaray, kadro sıkıntısının baş gösterdiği haftalarda önce pozisyon zenginliğini, sonra isabet yüzdesini kaybetti. Son üç maçtaki 6 golün 3'ü stoperlerden, 1'i penaltıdan...

Hücumcuları üretemediği sürece Galatasaray'ın bu yarışta Fenerbahçe'ye rakip olabilmesi zorlaşacak.

Kadro erozyonu yaşanan bir dönemde, Galatasaray hücumcularının önemli kısmı formsuz. Okan Buruk'u çok zorlu günler bekliyor.

Sumudica’nın top rakipteyken 5’li dizilen savunması, Fenerbahçe’yi zorlayıcı oldu. Topu alınca 3’lü kalıp, genelde Cengiz’i eksilterek açık alanda oynamaya çalıştı Sumudica.

İsmail Kartal, Cengiz-Mert Müldür kanadını tutunca, Antep’in çok alternatifi kalmadı.

Geri kalan tüm anları doğaçlama oynamaya çalıştı ev sahibi.

Fenerbahçe, sahanın her yerini, tüm alanları, kanatları ve merkezi net şekilde ele geçirdi.

Dzeko, Tadiç, Szymanski ve Cengiz’i; özellikle solda Ferdi, sağda Mert, merkezde Fred’le desteklediler.

5-3-2; 5-4-1 gibi değişten Antep savunmasını yerini bulan, seri paslarla geçebildiler. Ferdi’nin sol iç koridordan toplu-topsuz gelişleri ile Antep savunma dengesini bozdular.

Vuruş becerisi açısından gününde olmasa da Dzeko de ceza alanının her iki çizgisine çıkarak, rakibin dizilişini dağıttı.

Atak sürekliliği, top, oyunun kontrolü hep Fenerbahçe’deydi.

İsmail Kartal’ın değişiklik tercihlerindeki isabet de mükemmeldi. İrfan, Batshuayi, King; sallanan Antep savunmasını daha da yıprattı.

Bu taarruz, sürekli ileride oynayabilmeyi ve pozisyon zenginliğini getirdi.

Rakip ceza sahasında 43 kez topla buluşan, 20 şut atan, 2.13 gol beklentisi (mackolik) ile oynayan Fenerbahçe, Galatasaray’ın Sivas deplasmanında yaptığı hatayı yapmadı.

Gol sonrasında kalelerini savunmayı becererek kazandılar.

Galatasaray için atak sürekliliğinin devam ettiği bir başlangıç oldu. Halil, ceza alanı dışına kendini attı, Kerem Aktürkoğlu ise doğrudan Sivas'ın kalbine koşu yaptı. Mertens'in bu bölgedeki top kullanma soğukkanlılığını da unutmamalı. Kerem'in direkten dönen pozisyonu da böyle gelişti. Halil, savunma merkezinden uzaklaştı, Galatasaraylı oyuncular ceza alanına koşular yaptı.

Mertens'in topa dokunmadan yaptığı asisti de bu kısma yazmalı.

Galatasaray için her görüntü iyimser ancak son haftalarda bariz şekilde bir problemleri var. Pozisyonlara çok kolay girmelerine rağmen, bu üretkenliği skora çeviremiyorlar. Galatasaray adına final haftalarında endişe verici tablo bu. Bir gol buldukları ilk yarıda ikisi direk, biri net 3 pozisyonları daha var.

İkinci yarı 46-66 arası Sivas tarafındaki değişiklikler sonuç verdi. Galatasaray, bozuk zeminin de etkisiyle korunmacı bir tavırla kendi alanında kaldı. Bu geri çekilişler, olası sakarlıkları ve hataları beraberinde getiriyor.

Galatasaray, final dakikalarına bırakmaması gereken, koparamadığı bir oyunda puan kaybı yaşadı. Üretkenlikleri ve kolay pozisyon buluyor olmaları, ligin kritik haftalarında onlar adına umut verici. Bu kadar üretip, skorbordu değiştiremeyişleri ise bugün Fenerbahçe'nin arkasında kalmalarının en önemli nedeni. Galatasaray daha isabetli oynamalı.

Konyaspor bekleyince Galatasaray kendi standardına çabuk ulaştı. Onca değişim ve eksiğe rağmen.

Boey ve önündeki partnerleri kadar olmasa da Kaan-Zaha kanadı işledi.

Galatasaray şiddetli bir baskı yapmadan, çoğunlukla ikinci bölgede kazandığı toplarla atak sıklığı yarattı. Bu durum, pozisyonları getirdi.

Ancak bu konfor skoru değiştirmedi. Icardi’nin son 2 aydaki vuruş stardardı (!) diğer oyuncularda hayat buldu.

Son anda kadroya giren Deniz Ertaş’ın soğukkanlı duruşu ve cesaretini de takdir etmeli. Harika bir performanstı.

UEFA verilerine göre Şampiyonlar Ligi’nde bulduğu pozisyona oranla çerçeveyi tutturmakta zorlanan Galatasaray’ın, ıskalarla geçirdiği ya da Deniz’i aşamadığı 45’in devamı da aynı şekilde gelişti.

Bir atak tekrarında Abdülkerim’in volesi skoru Galatasaray’a, oyunu Konyaspor’a çevirdi.

Gol sonrası özellikle Moreno ile driplinglerle ikinci bölgeyi çabuk geçti konuk. Toreira’nın yokluğu da bu andan itibaren hissedilir oldu.

Konya oyunu dengeleyip, skoru değiştiremeyince Okan Buruk’un 85’teki hamlesi geldi. 3-4 pozisyonu birden değiştirip, Konya’nın rahat çıkışlarını engellemek için 4-4-2 dizilişiyle Zaha’yı Halil’e partner olarak atadı.

Maçı bitiren hamle de bu oldu. Galatasaray, Konya çıkışlarını engellediği gibi rakip yarı alanda kazandığı ve bulduğu kornerlerle maçı bitirdi.

Teknik adamların kağıt üzerine yazdığı 11’ler umut vericiydi. Özellikle İsmail Kartal’ın İrfan’ı merkeze çekip, Cengiz’i kanatta kullanması.

Okan Buruk’un, Barış Alper Yılmaz’ı sol bekten ziyade çizgide hücumun bir parçası olarak konumlandırması.

Kerem Demirbay’ı da dönen toplarda şutör olarak kullanma hedefi. Kerem, üç isabetsiz şut atabildi. Fenerbahçe cephesinde ise İrfan/Cengiz tercihinin bir kazanımı olmadı.

Karşılıklı niyet de iyi olmayınca ortaya dün geceki saçmalık çıktı.

Sahaya ayak basan oyuncuların toplam maaş bütçesi yaklaşık 50 milyon Euro civarında. 1.5 milyar TL’lik bir görsel şovdu bize vaadedilen.

Ben söylemiyorum bunu. Sezon başında yapılan kontratların karşılığı bu aşağı yukarı.

Hakem tartışması yaşanabilecek bir pozisyon ve kaleyi bulan tek şutla tamamlayabildik Kıtalararası derbiyi!

Haftalardır Türk futbolundaki tek kötülüğün hakem kararları olduğu propagandası yapan futbol insanlarının aynaya bakabilme ihtimali, derbinin iyi olan tek tarafı!

Fenerbahçe ve Galatasaray, 5 gün sonra bu kez bir final için Suudi Arabistan’da düelloya tutuşacaklar.

Benzeri bir 90 dakika izleyeceğimizi varsayalım. Böyle bir kapışmaya kim, neden para ödesin!

Türk futbolunun krizde olduğu dillendirilen böylesi bir dönemde, kaliteyi, adaleti, güzel oyunu ne kadar istediğimizi tekrar sorgulamamız gereken bir itiş-kakış izledik.

Futbola gerçekten sevdalı mıyız? İlerleyebilir miyiz? Oyunu geliştirtirebilir miyiz?

Çok soru var!